από την Αγγελική Κομποχόλη,
Φιλόλογος-Κριτικός
Όταν η δυσκολία σκιάζει τη ζωή και η πραγματικότητα τη βαραίνει, έρχεται η τέχνη, δημιουργική διαφυγή και ανακούφιση ψυχής, και αναπροσαρμόζει τούτη την πραγματικότητα «ζωγραφίζοντας» την με νέα χρώματα, βοηθώντας στην ανακάλυψη εκείνης της αλήθειας, της αλήθειας μέσα από τις αντιξοότητες, που οδηγεί τον άνθρωπο στην ανεύρεση του ουσιαστικού νοήματος της ζωής. Αυτός είναι ο εποικοδομητικός ρόλος της τέχνης, ως πηγής εμπειρίας, που προηγείται της φιλοσοφικής και επιστημονικής γνώσης και αναφύεται αρχέγονα στον άνθρωπο, και αυτόν τον ρόλο τιμά, στις πολιτιστικές γιορτές της, η Τεχνόσφαιρα, η σημαντική αυτή πολιτιστική, μη κυβερνητική ομάδα, που χάρη στον αγόγγυστο μόχθο και το ευφάνταστο δημιουργικό πνεύμα των μελών της, μας εντυπωσιάζει με τα εικαστικά, και συνακόλουθα πολιτιστικά της δρώμενα. Έτσι στο πολιτιστικό κέντρο «Φλοίσβος» του Π. Φαλήρου, τα δύο Σαββατοκύριακα 11-12 Ιουνίου και 18-19 Ιουνίου, έλαβε χώρα ένα «φεστιβάλ τέχνης», όπως πολύ εύστοχα το όρισαν οι διοργανωτές της Τεχνόσφαιρας, με χειροτεχνήματα, Bazaar, σεμινάρια τέχνης και πολιτιστικά δρώμενα, μια γιορτή στην κυριολεξία της τέχνης, από αυτές που αναδεικνύουν το πνεύμα στην υλική του έκφραση και πρέπει να αφομοιώνονται και να γίνονται κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Γιατί καμιά άλλη από τις τέχνες που κοσμούν τον βίο του ανθρώπου δεν έχει το πραγματικό αυτό προνόμιο να ενώνει τόσο ευφάνταστα την ύλη με το πνεύμα, το απτό με το ιδεατό όσο η εικαστική τέχνη, στις ποικίλες εκφάνσεις της. Η εικαστική τέχνη που ξεκινά από το απτό και ορατό, για να το μετατρέψει σε υψηλό και ιδεατό. Μιλούμε δηλαδή για μία τέχνη που αναδομεί άμεσα, αυθόρμητα και ασυνείδητα την ανθρώπινη σκέψη, θρέφοντάς την γόνιμα. Αυτήν την σπουδαιότητα της εικαστικής τέχνης είχαν αναγνωρίσει οι σοφοί πρόγονοί μας ήδη από τους αρχαίους χρόνους και οι κοινωνίες που έφτιαξαν την πρόσφεραν απλόχερα και δωρεάν στους πολίτες τους. Αυτήν την σπουδαιότητα αναγνωρίζουμε και σήμερα , σε κοινωνίες ωστόσο που αν και προχωρημένες, συχνά και παράδοξα περιθωριοποιούν στο αξιακό τους σύστημα τη σημασία της τέχνης ως προς τον πραγματικό της σκοπό, που είναι ο μορφωτικός, ο πνευματικά διαπλαστικός, δίνοντας έμφαση περισσότερο στο κοινωνικό από πλευράς γοήτρου ρόλο(με τον ακριβό πίνακα ανεβαίνω τάξη) ή τον καθαρά εμπορικό (ένα δεύτερο ακριβό χρηματιστήριο στις ημέρες μας είναι αυτό της εμπορίας έργων τέχνης). Και είναι σε αυτήν την περίσταση η σωτήρια ιδιωτική παρέμβαση (κυρίως από ανθρώπους που ζουν μέσα στην τέχνη κοπιάζοντας για αυτήν), είναι αυτή η σωτήρια ιδιωτική παρέμβαση που έρχεται να αποκαταστήσει τα πράγματα και να τα βάλει στο σωστό τους μέτρο προσφέροντας την τέχνη, με ποιότητα, εκεί που πραγματικά ανήκει, δηλαδή στο ευρύ κοινό της. Μία τέτοια πρωτοβουλία χειροκροτήσαμε τα δύο σαββατοκύριακα του Ιουνίου από την Τεχνόσφαιρα, αυτόν τον σημαντικό καλλιτεχνικό και πολιτιστικό φορέα, που δημιουργήθηκε το 2010 με την ιδρυτική πρωτοβουλία της κας Ταμπούρη, και αθόρυβα μα αποτελεσματικά εργάζεται και συνεισφέρει στην πνευματική πορεία του τόπου μας, με τη δημιουργία τέτοιου υψηλού επιπέδου εκδηλώσεων. Μια εκδήλωση που καλωσόρισε με αγάπη όλους τους εικαστικούς δημιουργούς που συμμετείχαν σε αυτή την τόσο όμορφη έκθεση, μία έκθεση που τιμά τον χρόνο στις εποχές του, και τώρα ειδικά στην περίοδο τη γλυκιάς καλοκαιρία του θέρους. Ένας ξεχωριστός έπαινος αξίζει επίσης στο δήμο του Παλαιού Φαλήρου και στον δήμαρχο, για τη θερμή υποδοχή που επιφύλαξε σε αυτήν την ωραία εκδήλωση σε έναν υπέροχο χώρο δίπλα στη φαληρική θάλασσα, στη θάλασσα που πάντα ενέπνεε γόνιμα την τέχνη, πόσο μάλλον την φαληρική που συνάρπαζε από την αρχαιότητα με την ομορφιά και τη λάμψη των λευκών κυμάτων της.
