Υψηλή λογοτεχνία και λαγαρή ελληνική λαλιά. Στο θέατρο «Φούρνος». Μην το χάσετε!!!
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Η Κρίση κι ο κορωνοϊός έχουν και τις παράπλευρες ωφέλειές τους. Ξαναγυρίσαμε στην ιερότητα τού επί σκηνής Λόγου, στην Υψηλή Ποίηση, στην θεατρική λιτότητα, στην φορμαλιστική λακωνικότητα, στην αφηγηματική αφαιρετικότητα, στην εκφραστική σωματικότητα, μα πάνω απ’ όλα ΑΝΑ-ΚΑΛΥΨΑΜΕ την ΜΟΥΣΙΚΗ τής πανάρχαιας ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, συνεχούς μέσα στον Χρόνο, διαρκώς εμπλουτιζόμενη από τα μικρά ή μεγάλα ρεύματα των παγκοσμίων σεισμικών δονήσεων (πολιτισμικών και λαογραφικών).
Τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Ο μανιχαϊσμός είναι καταστροφικός για την Σκέψη. Η ημιμάθεια κι η αμορφωσιά οδηγούν νονοτελειακά μέσα στην Ιστορία στους διαφόρων μορφών απολυταρχικούς φασισμούς. Ακόμα και η λεγομένη «πολιτική ορθότητα» είναι μια μορφή φασισμού, από την ανάποδη.
Η ελευθερία τού Λόγου και της έκφρασης προϋποθέτει τον λόγο και τον αντίλογο όχι όμως και την εξόντωσιν τού αντιπάλου. «Πάταξον μεν άκουσον δε». Κινδυνεύουμε σαν λαός να χάσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα, γιατί κάποιοι ημιμαθείς κατήργησαν τους τόνους, τις αρχαΐζουσες λέξεις, την πατροπαράδοτη σάτιρα, τις γονιμολατρικές τελετές, τα καρναβαλικά-διονυσιακά δρώμενα και σε λίγο θα μείνουμε γυμνοί από παράδοση, ψάρια στον πάγκο τής λαϊκής αγοράς, κρέατα στον «ελεό» τού χασάπη, εύκολη λεία σε πάσης φύσεως εκμεταλλευτές-εξουσιαστές. Ποιος θυμάται σήμερα την λέξη «ελεός» που χρησιμοποιεί και ο Αριστοφάνης; Ποιος μπορεί να διαβάσει σήμερα τον Παπαδιαμάντη στο πρωτότυπο; Ποιος θυμάται την προσωδία (σε μακρά και βραχέα) της ελληνικής γλώσσας; Ποιος ξέρει ότι η πάλαι ποτέ δασεία ήταν ένα (εν μέρει) άφωνο h; Γιατί οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Γερμανοί τηρούν ως κόρην οφθαλμού την παραδοσιακή ορθογραφία τους κι εμείς βιαζόμαστε να την ξεπουλήσουμε στον βωμό ενός λαϊκισμού που μόνον τον λαό βλάφτει;
Αυτές και άλλες πολλές σκέψεις μοί [δοτική] εγεννήθησαν παρακολουθώντας την παμμεγίστη παράσταση στο γειτονικό μου θέατρο «Φούρνος», της Νεάπολης Εξαρχείων.
Φωνές και μουσική, σώματα και όργανα, εκφορές ποιητικές κι ανατάσεις σε ύψη που και ο Λογγίνος θα μπορούσε να προσμετρήσει στην πολιτιστική σταθερά άνοδο τής εξέλιξης προς μια καινούργια Αναγέννηση.
Η Ρομποτική Λογοτεχνία και οι κβαντικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές θα διευρύνουν τους ορίζοντες της Συλλογικής Ανθρώπινης Συνειδητότητας, η Φαντασία θα γίνει απαραίτητη στις διαφορικές εξιώσεις τού μέλλοντος.
Τότε θα ανακαλύψουμε τον Παπαδιαμάντη στο πρωτότυπο γιατί θα συνηχεί με τις συμπαντικές σταθερές και θα κινητοποιεί τις υπάρξεις μας στο πιο βαθύ ψυχοσωματικό επίπεδο. Η πάσης μορφής φασισμοί δεν θα μπορούν τότε να σταθούν γιατί η μόνη ισχύουσα εξίσωση είναι:
ΚΑΚΙΑ = Άγνοια + Υστερόβουλος ατομοκεντρισμός.
Μην χάσετε την εξαιρετική αυτή παράσταση στο ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ και άλλες παρόμοιες, ποιοτικές, ποιητικές. Μας ξαναγυρίζουν στην προβιομηχανική αθωότητα τού ανθρωπίνου είδους, μας ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ που λάτρευαν ακόμα και οι «πρωτόγονοι» απαξάπαντες.
Η ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΌΝΤΩΣ ΌΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΩΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑ, ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΝΑΟ ΜΑΣ.
Ας διαλύσουμε τα σύννεφα τού άκρατου υλισμού κι ας ξαναγίνουμε πνευματικοί ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΜΑΣ.
Δεν θα κουραστώ όσο ζω να μεθώ με το ΦΩΣ τής ΑΛΗΘΕΙΑΣ και της ΟΜΟΡΦΙΑΣ. Κι είμαι κάθε στιγμή να πληρώσω το κόστος τής φωτολαγνείας μου.
“Intoxicated by Light” είναι ο τίτλος ενός προ εικοσαετίας βιβλίου τής Shri Maa, προφανώς κι εμφανώς φωτισμένης στην Αγάπη.
Με άπειρο σεβασμό προς όλες τις μορφές Ζωής,
Υποκλίνομαι σε αυτό το παπαδιαμαντικό μετά-ποίημα…
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ
info:
Το Αθηναϊκό Μουσικό Θέατρο παρουσιάζει
Φλανδρώ
Το Αγνάντεμα και το Άνθος του γιαλού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Μουσική σύνθεση – Σύλληψη Φένια Παπαδόδημα
Παραστάσεις Από Σάββατο 8 Ιανουαρίου
Από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη στον Χρήστο Βακαλόπουλο
Σήμερα ίσως περισσότερο από ποτέ ο κόσμος έχει ανάγκη από ‘‘αλαφροΐσκιωτους‘‘ σαν τον Παπαδιαμάντη και τους ήρωες των διηγημάτων του. Εκείνους που κυνηγούν αστέρια φλεγόμενα πάνω στα κύματα και που ακούν τους βράχους να τραγουδούν.
Η Φλανδρώ, η γυναίκα – βράχος, είναι ένας αρχαίος θρύλος. Μια γυναίκα που στοίχειωσε αγναντεύοντας το ανοιχτό πέλαγος, περιμένοντας τον άντρα της να γυρίσει. Τα πικρά της δάκρυα έγιναν θύελλα και χωρίς να το θέλει, έπνιξε τον αγαπημένο της.
Καταράστηκε την θάλασσα αλλά και τον εαυτό της. Παρακάλεσε τους αρχαίους θεούς να την κάνουν βράχο. Να μείνει για πάντα εκεί. Στυλωμένη στο βάσανο της. Ν’ αγναντεύει το πέλαγος.
Μόνο όταν μία ευσεβής Σκιαθώτισσα έχτισε στο απόκρημνο αυτό σημείο το εκκλησάκι της Παναγίας της Κατευοδώτρας, το μέρος ’’μέρωσε’’, η κατάρα καταλάγιασε.
Η Φλανδρώ είναι ο αντίποδας της Λουλούδως. Της τρυφερής κόρης που μαράζωσε περιμένοντας να γυρίσει από τον πόλεμο το πριγκιπόπουλο που της έταξε αρραβώνα αλλά δεν κατάφερε να την παντρευτεί γιατί οι βάρβαροι το αιχμαλώτισαν. Η Λουλούδω αγνοώντας την τύχη του, τον περιμένει και κλαίει πικρά. Μόνο που τα ταπεινά της δάκρυα εξατμίζονται αθόρυβα, αφήνοντας πίσω τους ένα όμορφο, μοσχομυριστό λουλουδάκι. Το άνθος του γιαλού.
Δύο όψεις της απώλειας. Η άρνηση και η μετουσίωση της.
Γέφυρα ανάμεσα στα δύο αυτά κείμενα, μια προσωπική επιστολή του Παπαδιαμάντη στον πατέρα του, που μας μεταφέρει στην σκληρή πραγματικότητα της δικής του καθημερινότητας, στην Αθήνα, στα τέλη του 1800.
Ολομόναχος, χωρίς λεφτά να πληρώσει τα πλέον απαραίτητα, ακροβατεί κι αυτός όπως οι ήρωες των διηγημάτων του, ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Στην σκληρή και πεζή πραγματικότητα και σ’ έναν κόσμο μυστικό, κρυφό, τον οποίον μετουσιώνει τόσο μοναδικά σε εικόνες, ήχους και λέξεις τόσο μουσικά ορχηστρωμένες, κάνοντας τον ακροατή ν’ αναρωτιέται ποιος από τους δύο κόσμους είναι τελικά ο αληθινός.
Ένα σύγχρονο ντουέτο από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Γωγώ Ξαγαρά στην άρπα και Ήβη Παπαθανασίου στο τσέλο, συμπράττουν με τη Φένια Παπαδόδημα στην ερμηνεία των κειμένων και το τραγούδι και με τον Γιώργο Παλαμιώτη στο ηλεκτρικό μπάσο και τη δημιουργία ηχητικών τοπίων. Μέσα από πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις της Φένιας Παπαδόδημα μοιράζονται την μαγεία του Παπαδιαμάντη.
Οι ζωγραφιές του Γιώργου Κόρδη, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης. Είναι ο τόπος όπου η συνύπαρξη των δύο παράλληλων κόσμων γίνεται δυνατή. Καταγράφεται, αποτυπώνεται για πάντα.
Συντελεστές
Φένια Παπαδόδημα: Μουσική Σύνθεση – Σύλληψη
Γιώργος Κόρδης: Ζωγραφιές
Γιώργος Παπαστυλιανός : Eρμηνεία
Γωγώ Ξαγαρά: Άρπα – Ερμηνεία
Ήβη Παπαθανασίου : Τσέλο- Ερμηνεία
Γιώργος Παλαμιώτης: Ηλεκτρικό μπάσο, Ηχητικά τοπία- Ερμηνεία
Φένια Παπαδόδημα: Φωνή, Λούπες, Λαούτο – Ερμηνεία
Σοφήλια Τσορτέκη : Βοηθός Σκηνοθέτη
Απόστολος Τσατσάκος: Φωτισμοί
Παύλος Κοσμίδης: Φωτογραφίες
Χρύσα Ματσαγκάνη: Επικοινωνία
*Η Γωγώ Ξαγαρά ερμηνεύει το Nocturne for harp του Alan Hovhaness στην εισαγωγή του έργου.
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις
Από 8 έως 23 Ιανουαρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Σάββατο 8, 15, 22 Ιανουαρίου στις 21:15
Κυριακή 9,16,23 Ιανουαρίου στις 20:30
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12€
Φοιτητικό: 10€
Μειωμένο: (ανέργων, πολυτέκνων, ΑμεΑ, 65+) 8€
Διάρκεια παράστασης
70 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Προπώληση εισιτηρίων: VIVA: https://www.viva.gr/tickets/theater/flandro/
Θέατρο Φούρνος
Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα
Τηλέφωνο: 21 0646 0748
Δημόσιες σχέσεις & Επικοινωνία Παράστασης
Χρύσα Ματσαγκάνη
Τ: (+30)698 6811609
