Συν-χρονικότητα
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα
Αυτό που ξεφεύγει από τον κύβο
Τής λογικής μας.
Κι ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται
Όσο κι αν τον στριμώξουμε
Στα κάγκελα τής φυλακής μας.
Είμαστε το αποτέλεσμα των επιλογών μας
Σε συνδυασμό με τον βαθμό τής διά-δράσεώς μας με το Τυχαίο.
Ένας απροσδόκητος αλλά αναμενόμενος
(για τους σοφούς) συνδυασμός ετερογενών αλλά ομοειδών φαινομένων.
Ας μην ταυτίσουμε το ποιοτικό επίπεδο των αξιών με το ποσοτικό πλέγμα των τιμημάτων τους.
«Τύχη και Αναγκαιότητα».
Τύχη και Νέμεσις.
Τύχη και χαμός.
Τυχερός όποιος αναστενάξει
Ανακουφισμένος,
Πλήρης,
Χορτάτος,
Όταν τελειώνει ο βίος του.
«Προς γαρ το τελευταίον εκβάν
Έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».
«Τα στερνά νικούν τα πρώτα».
«Πες μου το τέλος σου να σου πω ποιος είσαι»…
ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.
ΑΣ ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΠΑΛΗΘΕΥΟΜΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΡΟΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΟΡΑΣΗ, ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ, ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΨΙΠΕΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ.
Όπως λέει ο Σαίξπηρ στον «Άμλετ»: «υπάρχουν πολλά πράγματα σε γη και ουρανό που η φιλοσοφία, η επίσημη επιστήμη σας δεν τα φτάνει».
Μόνον οι ημιμαθείς ανόητοι και οι δοκησίσοφοι πιστεύουν ότι τα κατανοούν όλα.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΈΝΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα ενδιαφέρον βιβλίο:
Ο Καρλ Γιουνγκ και η συγχρονικότητα: Η αναζήτηση του νοήματος στις Συμπτώσεις.
Τι είναι η συγχρονικότητα; Και πώς μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για εσωτερική ανάπτυξη;
Γράφει ο Harry J. Stead
Σε όλο το βιβλίο του, «Συγχρονικότητα: Μια Μη-Αιτατή Συνδετική Αρχή», ο Γιουνγκ καταβάλλει κάθε προσπάθεια να πει ότι δεν αρνείται την τύχη, ότι το απίθανο μπορεί να είναι ακριβώς αυτό, απίθανο, χωρίς σκοπό ή νόημα. Αλλά μερικές φορές οι συμπτώσεις συσσωρεύονται με τρόπο που καθιστά αδύνατο να μην πιστεύει κανείς ότι κάτι άλλο συμβαίνει.
[…]
Στην προσπάθειά του εμπνεύστηκε τα αρχαία κινεζικά κείμενα, ιδιαίτερα το I-Ching, το οποίο δηλώνει ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ του ατόμου και του σύμπαντος, ότι η εσωτερική του κατάσταση συμμετέχει στον εξωτερικό κόσμο. Όταν αυτές οι δύο καταστάσεις συνδέονται, βιώνεται ένα γεγονός συγχρονικότητας. Ένα παράδειγμα τέτοιου γεγονότος μπορεί να περιλαμβάνει την επιλογή ενός τυχαίου τηλεοπτικού προγράμματος για παρακολούθηση και την ανακάλυψη μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ότι ο κύριος χαρακτήρας βιώνει τις ίδιες δοκιμασίες και αγωνίες με εσάς.
[…]
Στην ανατολική θρησκεία τέτοια γεγονότα θεωρούνται αποκαλύψεις και μηνύματα από το θείο. Οι αποκαλύψεις είναι ιερές και στον Χριστιανισμό, αλλά τον τελευταίο καιρό η Δύση έχει γίνει πολύ λογική και επιστημονική για να πιστέψει ότι υπάρχει κάποια σοφία σε αυτό που θα θεωρούσαμε «απλή σύμπτωση».
[…]
Όπως γράφει ο Jung,
«Αυτό που βρήκα ήταν «συμπτώσεις» που συνδέονταν τόσο ουσιαστικά που η «τυχαία» τους σύμπτωση θα αντιπροσώπευε έναν βαθμό απιθανότητας που θα έπρεπε να εκφραστεί από ένα αστρονομικό αριθμό.” Carl Jung, Synchronicity: An Acausal Connecting Principle, Σελίδα 21.
