(ακούγοντας την Δάφνη-Μαρία Γκυ-Βουβάλη
να διαβάζει κείμενά της από το βιβλίο “Τα λόγια τού ονείρου”
Στο εργαστήριο ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ τού ΠΑΔΑ την Τρίτη 17/1/2023)
Λεύκες και ευκάλυπτοι
Μορφοποιούν το Άφατο,
Τον αγέρα υποδέχονται σαν εραστή.
Το κρύο λατρεύουν σαν τανάλια
Ευεργετική,
Την ζέστη απεχθάνονται
Γιατί πληθαίνουν τα έντομα
Που θα τα ξεπλύνει η βροχή
Τη μέρα που καταβυθίστηκε
Η Ατλαντίδα…
***
Λόγια πετούμενα
Λόγια χιονάνθρωποι
Που λιώνουν στο πρώτο άγγιγμα
Τού Θανάτου,
Μαύρος Ήλιος που δεν ζεσταίνει
**
Ιριδίζουσες
Πομφόλυγες
Σεληνιακές
Υδρωπικιάζουσες
Όζουσες οξυγόνου
Στο σώμα τής Νύχτας,
Ορφικός ψαλμός
Κοτσυφιών
Που υιοθετήθηκαν από
Πεπλανημένα αηδόνια…
Ροδαλό το βαθυγάλαζο
Τού πεπερασμένου
Γαλαξία.
*
Σκούρα μωβ η πείνα
Σαν πτώμα μπαρουτοκαπνισμένο
Σε τζάκι
Σβησμένο αιώνες πριν…
Παρανάλωμα Φωτός
Το νυχτερινό παγόβουνο…
Σέλας εσώτερον
Αναστεναγμός άστρων
Που θα τα καταπιεί άσπρη σπηλιά
Με ψαλμωδίες αγγέλων στοιχειωμένη…
Κολυμπάμε σαν μολυβένια
Δελφίνια,
Στρατιωτάκια τού Σκότους,
Είδαμε τα καζάντια μας:
Κατάντια σκουριασμένη
Τ’ άδεια καζάνια
Από ορείχαλκον αφρισμένον
Μετά από εμετό
Νεροποντής με φωτιά
Φώτα δειλά
Που τρώνε τους σταλαγμίτες
Σαν οξύ
Σπλάχνων προϊστορικού κήτους
Αμφιβίου
Στα απώτατα βάθη
Των σπηλαίων
Μιάς νηοπομπής
Αμφιβόλου βίου
Από αδέσποτα φαναράκια
Που επιπλέουν…
Λυγμοί, πνιγμοί, αλαλαγμοί,
Παραλυτικοί
Χωρίς ελπίδα σωτηρίας…
Ο θεραπευτής – βλέπεις – προσγειώθηκε κατά λάθος
Σε άλλον εξωπλανήτη…
Λάκκος φωτός
Περιτριγυρισμένος
Από σμέρνες…
Μηρυκάζοντας μουσικές
Που δεν έχουν περάσει από του αυλού το καλάμι,
Από κοχύλι αυτιού δεν έχουν διέλθει…
Κι εμείς κολυμπάμε
Μολυβένια δελφίνια
Στο βάθος μιας λίμνης
Από μέλι και γάλα φωτερό
Ενεργοπληροφοριακό πεδίο μυστικό
Στα βρόγχια μιάς γης
Που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη
Με βράχια ψαροκόκαλα
Σαν το διπλό πελέκι
Τής Κλυταιμ(ν)ήστρας…
Σιναπόσπορος μέλας.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
