«Loving Vincent»: η πρώτη ταινία-εργόχειρο διεθνούς βεληνεκούς και μεγάλου μήκους και μην ξανακούσω κουβέντα για την παραγωγικότητα των Ελλήνων, των Πολωνών και άλλων αδικημένων πληθυσμών που φέρουν Πολιτισμό, ήθος, αγνότητα, ηρωική αυτοθυσία και συνεργασιμότητα.
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Βγαίνοντας από την θρυλική πια «Αλκυονίδα» πρόσεξα διαφορετικά τις ανακλάσεις τών πράσινων και κόκκινων φαναριών πάνω στα σκονισμένα δέντρα τής λεωφόρου Αλεξάνδρας. Αυτή δεν είναι και η λειτουργικότητα της Τέχνης; «Να ιδώ τον κόσμο ανάποδα, τον αδελφό μου ξένο και τον οχτρό μου αδέρφι μου, αδικοσκοτωμένο;» που λέει κι ο μεγάλος παραγνωρισμένος ασυμβίβαστος βάρδος Κώστας Βάρναλης;
Η ζωγραφική μετ-εικασία τού κόσμου ως υπερ-πραγματικό ονείρεμα, συνειδητό με ανοιχτά μάτια, ήταν αυτό που μας κληροδότησε ο 37χρονος Βίνσεντ πριν εγκαταλείψει τον βάρβαρο τούτο κόσμο, αυτή την καταλασπωμένη σκουληκομυρμηγκότρυπα με τα φριχτά θηλαστικά να νοσταλγούν τους αγγέλους και να μηρυκάζουν τις ίδιες και τις ίδιες ανόητες μωροκακίες μέσα στους αιώνες.
Ενθουσιασμένος από τα 65.000 επι-ζωγραφισμένα εικονίδια που τρέχαν μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας επιτυγχάνοντας το απαραίτητο κινηματογραφικό μετείκασμα στην ταραγμένη συνείδησή μας. Δεν είναι και λίγο: 125 ζωγράφοι απ’ όλο τον κόσμο μαζί με Έλληνες φοιτητές κι αποφοίτους της Σχολής Καλών Τεχνών συγκεντρώθηκαν σε ένα στούντιο στο Κορωπί αλλά και σε ένα άλλο στην Πολωνία και σε συνεργασία με τους θρυλικούς για την εικαστική και μουσική κουλτούρα τους Πολωνούς, επέτυχαν την παραγωγή μιας «υφαντής» ταινίας με ζωντανούς ηθοποιούς σε γυρίσματα!!! Πολωνο-βρεττανική παραγωγή που θα μείνει στους αιώνες ως φόρος τιμής σε μια πρόωρα χαμένη μεγαλοφυία που ζωγράφισε 800 πίνακες σε 8 χρόνια!!!!
Και μην ξανακούσω τίποτα για την παραγωγικότητα, τη δημιουργικότητα και το ομαδικό πνεύμα τών Ελλήνων γιατί θα γίνω θηρίο και θα ουρλιάζω τις νύχτες χωρίς φεγγάρι πάνω από τα βαρβιτουρωμένα όνειρα τών ματαιοκαμάτων. Θα γίνω ο εφιάλτης όλων εκείνων που μεμψιμοιρούν, αντί να ανασκουμπωθούν και να αναδείξουν για μια ακόμα φορά τα άπειρα ταλέντα τών εργατικότατων καλλιτεχνών, επιστημόνων, θεραπευτών, πνευματικών οδηγών και δασκάλων που ζουν σήμερα στην Ελλάδα, μαζεμένοι απ’ όλα τα μέρη τού Κόσμου. Γιατί αυτό και μόνον είναι η Ελλάδα: ένα τεράστιο πανεπιστήμιο, μία ζωντανή κυψέλη υψηλού Πολιτισμού ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΆΠΕΙΡΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΆΠΕΙΡΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΑ ΌΝΤΑ. Η Δημοκρατία μας, η Ελληνική Φιλοσοφία, η Ποίηση, η Μουσική, το Θέατρο, ο Κινηματογράφος, τα εικαστικά… αυτά είναι η μόνη ελπίδα για να μην υποδουλωθεί ποτέ ξανά ο πλανήτης σε μισάνθρωπους και σκοτεινούς νόες (το λέω έτσι, ευγενικά). Όσο για τις περίφημες Μηχανές, αυτές μπορεί να είναι κάλλιστα σύμμαχοι, όπως αποδείχτηκε τώρα στην εξαιρετική αυτή ταινία για τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ, ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΘΟΠΟΙΟ, ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ ΜΑΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΗ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΘΕΣΗ… Αλλιώς, όλες οι προσπάθειές μας θα πάνε χαμένες και θα αλεστούν στη χοάνη του Χρόνου μαζί με κόκκαλα αγίων και ιερές κάρες, τροφή-λιπαντικό για τα ρομπότ του Μέλλοντος. Αυτά έχω να πω και τα διαλαλώ ως σύγχρονος σαλός, αληθώς λέγων…
Κωνσταντίνος Μπούρας
