από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Στο Θέατρο «Arroyo Nuevo» είδα για πολλοστή φορά το «Χοροθέατρο Flamenco» σε μια αιρετική, συγκλονιστική, πρωτοπορειακή, εκδοχή τού πάντα ενδιαφέροντος (του μόνου ίσως) θεατρικού έργου του Χάινερ Μύλλερ «Κουαρτέτο», βασισμένου στις «Επικίνδυνες σχέσεις» του Λακλό.
Ο Σταύρος Λίτινας είναι μάγος και θαυματοποιός. Μέσα από τον εντοπισμένο χωροχρονικώς εκφραστικό κώδικα του φλαμένκο, υπερβαίνει τα όρια τού συνήθους θεάματος και πλάθει ήθος, αναδεύει τη βιοενέργεια ερμηνευτών και θεατών (του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου), βάζει ζωντανή μουσική παράλληλα με αριστουργήματα της Δυτικής μουσικής (από άριες του λυρικού θεάτρου έως εκκλησιαστική μουσική) κι υποδηλώνει δραματικά την αποτυχία του Δυτικού Πολιτισμού να ενσωματώσει τη Δημοκρατία στην απληστία των δυνατών. Τεράστιο έργο. Εκπληκτική η πάντα δυναμική, αέρινη, εύπλαστη Εύα Παρασκευοπούλου. 
Συγκλονιστική η σκηνοθέτης Άντζελα Μπρούσκου στο ρόλο τής από μεγαφώνου αφηγήτριας (και στους τέσσερις ρόλους του «Κουαρτέτου»). Παρά την επιτυχία τού εγχειρήματος, θα ήθελα να ακούω περισσότερες φράσεις (έστω και σποραδικώς) από τους επί σκηνής χορευτές-ερμηνευτές. Στο πιάνο, έκπληξη, η αρχιτεκτόνισσα και σκηνογράφος και πολυτάλαντη ηθοποιός Αλίνα Αναστασιάδη.
