Δράμα του Θανάση Τριαρίδη στο θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ σε μεσονύκτια παράσταση
Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα.
Ένα συνταρακτικό θεατρικό «μπολερό» αναδιπλωνόμενο και αυτοαναιρούμενο, νοητική άσκηση για υπεραναπτυγμένους εγκεφάλους, χωρίς να γίνεται ούτε στιγμή εγκεφαλικό, χάρη στις σωματικές, αισθαντικές ερμηνείες των Μάρθα Λαμπίρη – Fedorów και Μιχαήλ Ταμπακάκη, σε σκηνική διδασκαλία και σκηνοθεσία από τον Δημήτρη Γιαμλόγου.
Το «σκοτεινό» αυτό θεατρικό έργο τού Θανάση Τριαρίδη στοχεύει ευθέως στην επανατελετουργοποίηση (reritualisation) του σύγχρονου δράματος στα μονοπάτια της θεατρικής έρευνας ενός Πήτερ Μπρουκ ή ενός Αρτώ ακόμα, ίσως. Χωρίς να καταφεύγει απαραιτήτως στη σωματική σκληρότητα η νοητική και ψυχοσωματική βιαιότητα είναι τόσο έκδηλη που αγγίζει σχεδόν τα όρια της πνευματικής διαστροφής, αφού η τάση φυγής των δύο ενήλικων πλέον ανθρώπων από έναν βίαιο κόσμο τους οδηγεί στη μυθοποίηση της ξαφνικής αλλά προδεδιαγραμμένης απώλειας της μανούλας τους, που ήταν ψυχικά ασταθής κι εξαφανίστηκε κάποια στιγμή περνώντας σε παράλληλη διάσταση.
Ενδιαφέρον θέμα, δαιδαλώδες κείμενο, διαρκείς μεταμορφώσεις, πρωτεϊκές καταστάσεις, ηρακλείτεια ρευστότητα, φιλοσοφικό δοκίμιο με θεατρικούς όρους και καλά δοκιμασμένες από το μοντέρνο και το μεταμοντέρνο τεχνικές. Μόνο που οι κώδικές του είναι ευανάγνωστοι για τον επαρκή αναγνώστη κι ένα πασπαρτού ανοίγει όλες τις κλειδαριές. Με αυτό δεν ισχυρίζομαι ότι το έργο είναι ρηχό κι επίπεδο. Τουναντίον. Είναι περισσότερο περίπλοκο απ’ ό,τι χρειάζεται κι οδηγεί τον ευσυνείδητο θεατή σε ναυτία. Τόσο καλά. Κι απλά ειπωμένο.
Βεβαίως, καταλαβαίνω τον λόγο που ο σκηνοθέτης καταπιάστηκε με ένα τόσο δυσχερές κείμενο: ήταν μια καλή ευκαιρία να αποδείξει τη σκηνική δεξιοτεχνία του. Το ίδιο και οι ηθοποιοί: ρεσιτάλ υποκριτικής. Τόσο νέοι. Θα τους πρότεινα ευχαρίστως για βραβείο υποκριτικής πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη. Όμως όχι και τον συγγραφέα. Το θέατρο είναι ένα παιχνίδι. Ψυχαγωγικό μεν, παίγνιον δε. Τα πολλά στολίδια κι οι φιοριτούρες το βαραίνουν και κουράζουν. Δεν χρειάζεται να ευτελίζουμε τις ιερές δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο ναρκισσισμός παίρνει πολλές μορφές και πολλές φορές τείνει στον αυτισμό.
Για να μην παρεξηγηθώ: απόλαυσα την παράσταση, θαύμασα το λιτό σκηνικό, τα υπέροχα κοστούμια, τους ατμοσφαιρικούς που τους περίμενα πιο …θρίλερ, ευχήθηκα στους ηθοποιούς και σ’ ανώτερα, συγχαίρω τον σκηνοθέτη. Απλώς την επόμενη φορά θα ήθελα να δω κάτι πιο ποιητικό, πιο ανθρώπινο, πιο κοντά στη Φύση, αφού μιλάμε για παραμύθια, για νεράιδες, για στοιχειά…
Παρ’ όλα αυτά, οι θεμιτές και νόμιμες επιφυλάξεις μου δεν αφαιρούν τίποτα από τα σκηνικά επιτεύγματα τών συντελεστών και την αξία τού πρωτότυπου κειμένου.
Κωνσταντίνος Μπούρας
info:
Ο Δημήτρης Γιαμλόγλου παρουσιάζει το έργο του Θανάση Τριαρίδη
25 Νοεμβρίου 2016 – 14 Ιανουαρίου 2017
Τρία χρόνια μετά το «La ultima noche ή οι Καρχαρίες», το πρώτο θεατρικό έργο του Θανάση Τριαρίδη, ο Δημήτρης Γιαμλόγλου επιστρέφει στον ιδιαίτερο κόσμο του συγγραφέα, σκηνοθετώντας το τελευταίο μιας άτυπης δωδεκαλογίας.
Στο πιο ερμητικό έργο του Τριαρίδη, συναντάμε όλα τα χαρακτηριστικά που πλέον αναγνωρίζουμε ως προϋποθέσεις της δραματουργίας του: Ένα παιχνίδι ρόλων, μια αλληλουχία αποκαλύψεων και ανατροπών, ένα ταξίδι στα βάθη του ασυνειδήτου και – κυρίως – το ζήτημα της μεταβαλλόμενης ταυτότητας. Οι ήρωες των έργων του αποφασίζουν να είναι ό,τι θελήσουν (ή πιστεύουν πως είναι ό,τι θελήσουν) προσδίδοντας μιαν άλλη σημασία στην έννοια της ταυτότητας.
Το «Lacrimosa ή το απέπρωτο» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, ένα σπαρακτικό παραμύθι, μια ιστορία αγάπης που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, μια αλληγορία για τους ρόλους της γυναίκας στην οικογένεια, μια ιστορία στο κατώφλι του φανταστικού, ένα υπαρξιακό δράμα και ταυτόχρονα – όπως πάντα – μια αναζήτηση για τα όρια του ίδιου του θεάτρου.
Στην παράσταση πρωταγωνιστούν δύο νέοι, πρωτοεμφανιζόμενοι, ηθοποιοί 22 ετών που αποφοίτησαν φέτος από τησχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης και η Μάρθα Λαμπίρη Fedorόw, καλούνται να υποδυθούν δυο συνομήλικούς τους: δυο αδέλφια που υποδύονται τους γονείς τους, που στη συνέχεια μετατρέπονται στα παιδιά τους, τα οποία γίνονται οι γονείς τους – μέχρι που το αίνιγμα της Lacrimosa να βρει τη δική του απάντηση, πέρα από κάθε προσδοκία.
Σύνοψη
Στην αρχή, ήταν η Σχισμή: Ένα ζευγάρι επιτυχημένων δικηγόρων εξαφανίζεται μυστηριωδώς αφήνοντας πίσω τα εντεκάχρονα παιδιά τους και κάποιους ακατάληπτους στίχους σε ένα μωβ τετράδιο.
Έντεκα χρόνια μετά, απόψε, ο Κ και η Ρ στα εικοσιδύο τους, αποφασίζουν να υποδυθούν τους γονείς τους προκειμένου να κατανοήσουν την αλλόκοτη εξαφάνιση.
Μέσω μιας αυτοσχέδιας (ή όχι;) μυστικιστικής τελετής, φτάνουν τόσο βαθιά στον ψυχισμό των γονιών τους ώστε κάποια στιγμή παρασύρονται και γίνονται εκείνοι. Λίγο πριν εξαφανιστούν, οι γονείς αποφασίζουν να υποδυθούν τα παιδιά τους έντεκα χρόνια αργότερα.
Ένα ταξίδι, παρόμοιο με το παιχνίδι με τις ρώσικες κούκλες έχει ξεκινήσει. Και μέσα από τρομακτικές ιστορίες θυσίας, αλληλοκατηγορίες, ανάσυρση κρυμμένων επιθυμιών, ενοχές και δοκιμασίες πίστης, το Απέπρωτο θα ολοκληρωθεί.
Κι όπως έχουν πει και άλλοι, παλιότεροι: Όσα ήταν να γίνουν δεν έγιναν ποτέ – κι όσα έγιναν δεν ήταν για να γίνουν.
Συντελεστές
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γιαμλόγλου
Σκηνικά / Κοστούμια: Αιμιλία Κακουριώτη
Φωτισμοί: Μαριάννα Κοντούλη
Μουσική: Γιάννης Πλαστήρας
Βοηθός σκηνοθέτη / Φωτογράφηση: Γιάννης Ζαφείρης
Συμπαραγωγή: Εκδόσεις Ευρασία – Μανόλης Σάρδης, PRO4
Παίζουν: Μάρθα Λαμπίρη – Fedorów, Μιχαήλ Ταμπακάκης
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΘΗΣΕΙΟΝ
Τοποθεσία:
Τουρναβίτου 7, Ψυρρή 10553, ΑΘήνα
Τηλέφωνο:
+302103255444
Website:
Τιμή εισιτηρίου:
Είσοδος 10 – 12 ευρώ
Πληροφορίες:
Παρασκευή & Σάββατο στις 23:45
Πρεμιέρα: Παρασκευή, 25 Νοεμβρίου στις 23:45
Διάρκεια: 80 λεπτά
Δε θα πραγματοποιηθούν οι παραστάσεις στις: 24 & 31 Δεκεμβρίου
Πληροφορίες εισιτήρια
Γενική είσοδος: 12€
Μειωμένο: 10€
Προπώληση:
Ticket services
Πανεπιστημίου 39 (εντός Στοάς Πεσματζόγλου)
Τηλεφωνική αγορά 210 7234567
Online: www.ticketservices.gr
