ΑΠΕΙΚΑΣΜΑ
Πλειάδιο αποτύπωμα
Στην παλάμη τού Κρόνου
Κατασυκοφαντημένου
Από τους επιγόνους.
Έχει κι ο Χρόνος
Τα σύσκιά του
Τα σύδεντρα
Τα συσσώματά του
Όμως εμείς παραμένουμε γαλήνιοι
Τώρα που σύννεφα σκιάζουν
Την Ανθρωπότητα
Και πρέπει να διακτινιστείς
Πέρα από το Πέπλο,
Ιππεύοντας μια ακτίνα ήλιου
Ανάποδα
Σαν μεσαιωνική μοιχαλίς
Διαπομπευμένη
Από τους πειρατές
Που ξεπορτίσανε από τον Nibiru
Μιαν ατυχή συναστρία
Όπου στιγμιαία πύλη
Διηνοίχθη
Γέφυρα Ρίο-Αντίρριο
Εκτίσθη
Και τα χωροχρονικά κύματα
Μάς έφεραν τους κουρσάρους
Στα πόδια μας
Να βιάσουν
Να φάνε
Να πιούν
Και να μην χορτάσουν.
Απηυδήσαμε από κακοποίηση,
Στα δάση καταφύγαμε
Στις σπηλιές επιστρέψαμε
Για να αποφύγουμε κι αυτή την
Καταστροφή.
Όμως και στο πιο ανήλιαγο θαλάμι
Βρίσκει πάντα δρόμο το φως
Και δία-
Περνά…
Παιδιά,
Τής φωτογραφίας πλάνητες,
Η αθωότητα θα μας σώσει.
Κι η Αλήθεια,
Η χαρά,
Η λατρεία τής Φύσης,
Όπως στους πίνακες
Από τον φωτεινό θάλαμο
Τής Ευτυχίας Καραγιαννίδη.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ
Info:
http://www.evikaragiannidi.com/index.php/halcyon-days/
