Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Ο εφιάλτης της παράνομης, αντιδεοντολογικής κι ανήθικης χρήσης του ανθρώπινου σώματος ως πεδίο βολής χημικών ουσιών πάσης φύσεως (με ή χωρίς τη συναίνεση των ανύποπτων θυμάτων). Κανείς δεν γνωρίζει τις παρενέργειες της επέμβασης στις λεπτές ισορροπίες του λεπτού ανθρωπίνου εργαλείου (και ειδικά του εγκεφάλου). Ας θυμηθούμε την καταπληκτική σαιξπηρική φράση δια στόματος Άμλετ: «Εσύ δεν ξέρεις να παίξεις ένα έγχορδο όργανο κι επιμένεις να νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις μ’ εμένα;». Έτσι είναι φίλοι μου. Όσοι έχουν συγγενείς, χρονίως πάσχοντες, που φυτοζωούν αιχμάλωτοι στο βωμό της κερδοσκοπίας πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών που δεν ορρωδούν προ ουδενός (μπρρρρρ!), όσοι βλέπουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια να καταρρακώνεται στο βωμό του κέρδους, όσοι παρακολουθούν αμήχανοι το σύγχρονα μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών εναντίον κάθε εναλλακτικού τρόπου αυτοθεραπείας, κατά της πανάρχαιας χρήσης των βοτάνων, εναντίον καθενός που απειλεί την διάτρητη εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία μας φυλάκισαν για να μην ζούμε, ας πάνε να δούνε την παράσταση «Effect». Θα χάσουν πάσαν ιδέαν για τη σύγχρονη ιατρική και φαρμακολογία. Θα ορκιστούν να μην ξαναβάλουν στο στόμα τους παρά μόνον χαμομήλι και τσάι του βουνού.
Η ζωή, ο έρωτας κι ο θάνατος είναι καλά όταν είναι ωραία κι είναι ωραία όταν είναι ελεύθερα κι είναι ελεύθερα μόνον όταν ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να λέει «όχι» και να μην αφήνεται να οδηγηθεί ως πρόβατο επί σφαγήν στο βωμό ξένων συμφερόντων. Η ζωή άνευ όρων δεν είναι αξία αφ’ εαυτής, παρά μόνον για αυτούς που την πιστεύουν (κι αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους σε αυτόν τον πλανήτη ελεύθερης επιλογής που ζούμε εκόντες-άκοντες). Όμως η μαζική κουλτούρα της βαριάς βιομηχανίας αλκοόλ-καπνού-ψυχοφαρμάκων, όπως αναπαράγεται από την καθεστηκυία ιδεολογία και τα παρα-προϊόντα του (οινο-)νεύματος οδήγησε σε έναν βαρύ ακρωτηριασμό του ανθρωπίνου είδους. Θέλουμε χάπια για να κοιμηθούμε, χάπια για να ξυπνήσουμε, χάπια για να ερωτευτούμε, χάπια για να μην πεθάνουμε, χάπια για να μην απελπιστούμε. Έλεος! Κι οι παρενέργειες; Τις βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας. Είναι όλοι σαλταρισμένοι. Τους λες καλημέρα και σε βρίζουν. Η φαρμακοποιός της γειτονιάς μου εξομολογήθηκε ότι είμαι ο μόνος της πελάτης που εκτός από μουρουνέλαιο δεν αγοράζει τίποτ’ άλλο!!! Δεν ξέρω πώς πρέπει να το πάρω αυτό. Μάλλον καλά.
Ο άνθρωπος, ως πείραμα, ως μηχανή παραγωγής επιθυμητών-ανεπιθύμητων αντιδράσεων, ο άνθρωπος ως ινδικό χοιρίδιο, ο άνθρωπος ως σκουπίδι αναμόχλευσης τοξικών αποβλήτων…
Δείτε αυτή την παράσταση. Όσο κι αν η συγγραφέας Lucy Prebble προσπαθεί να απαλύνει την «ιδεολογία» των μεγαλοστελεχών, των μάνατζερ που ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούν να διαχειριστούν, η φρικιαστική πραγματικότητα των ψυχοτρόπων ουσιών αναδύεται ανάγλυφα στην ψυχή του θεατή.
Είναι τόσο καθηλωτική η παράσταση που δεν προσέχεις επιμέρους ερμηνείες, σκηνικές λεπτομέρειες, κοστούμια, φωτισμούς. Είναι όλοι μια γροθιά. Στο στομάχι των ασυνείδητων. Εις όφελος του θεατή.
Μην το χάσετε. Και μην πάρετε πριν υπογλώσσια ή φάρμακα για το έλκος. Αρκούν τα χωνευτικά ελληνικά νερά και το …χαμομήλι!
Κωνσταντίνος Μπούρας
info:
από τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του θεάτρου
http://www.sixronotheatro.gr/article/12/Effect%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20Lucy%20Pebble
Effect
Τομογραφία του έρωτα
της Lucy Prebble από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Πάτρας
Το έργο της Lucy Prebble, “Effect -Τομογραφία του έρωτα ” ένα συγκινητικό, αστείο και απρόσμενα ανθρώπινο επιστημονικό θρίλερ στο σύγχρονο θέατρο από τις 12 Φεβρουαρίου έως τις 8 Μαρτίου, Πέμπτη, Παρασκεύη, Κυριακή στις 21.15 και Σάββατο στις 18.00 και 21.15.
Η ιστορία
…όλη αυτή η ιστορία, ο ένας εγκέφαλος να παρατηρεί τον άλλον, σαν μια κάμερα να προσπαθεί να φωτογραφίσει τον εαυτό της.
Ο εγκέφαλος είναι το πιο σημαντικό ανθρώπινο όργανο. Παρόλο που ζυγίζει το 2% του βάρους του σώματος, καταναλώνει το 20% της παραγόμενης ενέργειας. Το ποσοστό της ενέργειας του εγκεφάλου που καταναλώνει ο έρωτας δεν έχει μετρηθεί ακόμη.
«- Νιώθω…
– Νιώθω…»
Δύο νέοι συμφωνούν να πάρουν μέρος σε μια δοκιμή για ένα νέο φάρμακο.
«- Μια χαρά μπορώ να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στο ποιος είμΆ εγώ και στην παρενέργεια μιας ουσίας.
– Μην το πάρεις προσωπικά, όμως ούτε με σφαίρες δε μπορείς.»
Ενώ οι γιατροί μπορούν να παρατηρήσουν με κάθε λεπτομέρεια τις χημικές αντιδράσεις στο μυαλό των ερωτευμένων, δεν ξέρουν τι τις προκαλεί:
«- Ας υποθέσουμε πως την έχουν προκαλέσει τα φάρμακα. Και λοιπόν Είναι αυτό που είναι. Το γιατί δεν έχει σημασία.
– Έχει τεράστια σημασία. Είναι το μόνο που έχει σημασία.»
Η δοκιμή τινάζεται στον αέρα. Κι οι γιατροί, αναγκάζονται νΆ αναθεωρήσουν τα όρια ανάμεσα στην τρέλα και την υγεία, τον άνθρωπο και τη χημεία, τον έρωτα και την αγάπη…
H Lucy Prebble, θεωρείται μία από τις πιο δυναμικές σύγχρονες φωνές του αγγλικού θεάτρου.
Συντελεστές:
Μετάφραση σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Βίντεο-Σκηνογραφία: Στάθης Μήτσιος
Επιστημονικός σύμβουλος: Μενέλαος Καρατζάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου
Αφίσα: Στάθης Μήτσιος
Φωτογραφία αφίσας: Μαριλένα Γρίσπου
Παίζουν :
Αντώνης Καρυστινός
Άννα Μάσχα
Καλλιόπη Παναγιωτίδου
Μάνος Στεφανάκης
