του Αισχύλου, σε λαγαρή μετάφραση τού Λέανδρου Πολενάκη και σε σκηνοθεσία τού πολύπειρου μάστορα τού σκηνικού ρυθμού Νίκου Χατζηπαπά.
Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας
Το Δεύτερο Διαβαλκανικό Φεστιβάλ είναι πλέον θεσμός. Μια γόνιμη ιδέα τής Μαίρης Βιδάλη που αγκάλιασε με γνώση, στοργή και αγάπη για τους κατοίκους τής Αττικής ο αποτελεσματικός Αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Πατούλης.
Από Τρίτη 4 Ιουλίου έως και Παρασκευή 7 Ιουλίου 2023 κάθε βράδυ στο «Θέατρο Κατίνα Παξινού» στο Αττικό Άλσος ζούμε πλευρές και όψεις τής σύγχρονης αναβίωσης αλλά και συνέχειας τού αρχαίου δράματος.
Ξεκίνησε με τις εκπληκτικές για την ανατολίτικη τελετουργία τους «Ευμενίδες» σε νέα, αδημοσίευτη ακόμη μετάφραση από τον εραστή τού Θεάτρου Λέανδρο Πολενάκη, ο οποίος, χάρη στις Νομικές σπουδές του, φώτισε τις πολιτικές, κοινωνικές και θεσμικές αλλαγές που βίωνε η Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Η Συλλογική Συνειδητότητα δεν πέρασε αναίμακτα από την Μητριαρχία στην Πατριαρχία. Οι Αμαζόνες στον σημερινό Άρειο Πάγο, κάτω από την Ακρόπολη, στρατοπέδευσαν όταν επιτέθηκαν εναντίον τού Θησέα.
Εκεί ίδρυσε η αγέννητη από μητέρα Θεά τής Σοφίας, η διπλωμάτις Αθηνά, εκεί θεσμοθέτησε το Ανώτατο Ποινικό Κακουργιοδικείο.
Παράσταση οπτικού τύπου με ακουστικές αρετές, συνηχήσεις, παρηχήσεις και με το απαραίτητο κατά τη γνώμη μου ισοκράτημα που επέφερε και διατηρούσε η ατονική μουσική που ακουγόταν με κάποια διαλείμματα από τα μεγάφωνα.
Η δραματική ένταση που επροκαλείτο ήτο αποτελεσματικότατη.
Το «ήτο» το χρησιμοποίησε και ο εξαίρετος και βραβευμένος Λέανδρος Πολενάκης στην μετάφραση που φιλοτέχνησε, δείχνοντας ΚΑΙ έτσι τον ακραία αρχαϊκό πατριαρχιακό, πατερναλιστικό, «φαλλοκαρατικό» εάν θέλετε τύπο τού τότε πολιτεύματος, στο οποίο αποκλείοντο οι γυναίκες από κάθε έκφανση τού δημόσιου βίου.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΌΛΟΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΕΞΑΙΡΕΤΟΙ.
ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΞΑΠΑΣΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗΣ ΈΜΠΝΕΥΣΗΣ (ως προς την «όψιν», αλλά και ως προς το «ηχοτοπίο») ΘΕΑΜΑ που έφερε μία αύρα ανανέωσης στο βασανισμένο από αδόκητους πειραματισμούς αρχαίο δράμα.
Από την παράσταση θα εξάρω την εκπληκτική, «επιδαύρεια» ερμηνεία τής δοκιμασμένης ηθοποιού, αλλά και ώριμης πλέον τραγωδού Μαίρης Βιδάλη.
Έχοντας θητεύσει δίπλα στους μεγάλους δασκάλους, τους εξειδικευμένους στο αρχαίο δράμα κι έχοντας διανύσει μία μακρά σεμνή, διακριτική, ποιητική, ποιοτική πορεία, έδωσε σε αυτόν το ρόλο το ερεβώδες βάθος που απαιτεί.
Φωνή τοποθετημένη στο διάφραγμα, ενισχυμένη κατάλληλα από το ηχείο ενός σώματος που προσιδιάζει σε σύγχρονη Καρυάτιδα, κινήθηκε κυκλικά, τελετουργικά, σεμνοπρεπώς, όπως αρμόζει στην αρχαία τραγωδία (που τόσο καταταλαιπωρείται σήμερα από ημιμαθείς και άπραγους με ο,τιδήποτε ελληνικό κι ως εκ τούτου παγκόσμιο).
Κοστούμι και μάσκα, κόθορνοι και υπνωτιστική κίνηση (ως υπνοβατούσα Λαίδη Μάκβεθ) έδωσε μία ανατριχιαστική, καταχθόνια διάσταση στο εκδικητικό, αιμοχαρές Φάντασμα, που μόνον με το Φάντασμα τού Δαρείου στους ασχύλειους «Πέρσες» και με το φάντασμα του αδικοχαμένου πατέρα και βασιλέα στον σαιξπηρικό «Άμλετ» μπορούμε να παραλληλίσουμε.
Η ΜΑΙΡΗ ΒΙΔΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΈΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ!!!
(στη φωτογραφία με τον Περιφερειάρχη Αττικής ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΤΟΥΛΗ και τον Αντιπεριφερειάρχη Πολιτισμού ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΠΟΥΛΟ).
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
