“Το κολλάζ ως ποίημα”

για την

έκθεση “Πλανητική ταραχή”

τού Ντίνου Σιώτη

στον εκθεσιακό χώρο τού Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (εγκαίνεια την ερχόμενη Τετάρτη 18 Ιαναουαρίου 2023, 8μμ) – ΘΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ PERFORMANCE από τον Κ. Μπούρα

Επιδαψιλευθέν πόνημα υπό τού ποιητή, θεατρολόγου, μεταφρασιολόγου και κριτικού Κωνσταντίνου Μπούρα…

 

Σκαλίζοντας κάθε μέρα το βασανισμένο από τα αυτόκλητα όνειρα θυμικό μας σώμα, καταφεύγουμε στο νοητικό, όμως εκεί δεν βρίσκουμε την θαλπωρή μιας γάτας που λιάζεται φιλοσοφούσα στον χειμωνιάτικο ήλιο τής Τήνου, απέναντι από την Δήλο.

Η ποίηση αναβλύζει, Ζωοδόχος Πηγή Αενάου Φωτός, όταν Ποιητής είσαι.

Η Ποίηση είναι γένους θηλυκού. Καθώς και η ζωγραφική.

Το κολλάζ γένους ουδετέρου. Και αντιδάνειον, ενδεχομένως…

Με αυτά τα ίσως, τα μπορεί / δύναται, ενδεχομένως, οσονούπω, η Ποίηση προχωράει καθημερινά στην ανηφορική πορεία της. Κι όποιος πει ότι είναι εύβατος ατραπός, δεν ξέρει ακριβώς περί τίνος ομιλεί.

Ποίησις αυτοθυσία εστί.

Ποίησις μεταβολισμός τού αρνητικού σε θετικό και του αχώνευτου σε θρεπτικό.

Ποίησις το αντίθετον τής Οιήσεως.

Ποίησις βράχυνσις τής Δημιουργικής Πνοής Εκείνου Τού Πρωταρχικού Όντος.

Ποίησις, πίδαξ αναβλύζων εκ μελαίνης οπής, εκεί βαθιά στους / στις «ολκούς νεών» τού Γαλαξία.

Όταν η Ποίηση αγγίζει το ΆΡΡΗΤΟ,

Όταν η Ποίηση συναναστρέφεται το ΆΦΑΤΟ,

Όταν η Ποίηση ερωτοτροπεί με το ΑΟΡΑΤΟ,

Τότε ο ποιητής που θέλει να μιλήσει για το Τώρα

(επηρεάζοντας ενδεχομένως επί τα βελτίω την

Περιρρέουσα ατμόσφαιρα)

Μοιάζει σαν να κολυμπάει στο Κενό,

Να διαπλάθει το Τίποτα,

Να διαμορφώνει συνειδήσεις όντων

Αγέννητων εισέτι…

Τότε ο Ποιητής στριμώχνεται. Κατακλύζεται από τις ειδήσεις. Καταφεύγει στις εικόνες που τον πολιορκούν, τυπωμένες, φευγαλέες, πομφολυγικές.

Και τότε παίρνει μαχαίρι και ψαλίδι, χαρτοκόπτη και κόλλα,

Σκληρό χαρτί, χοντρό χαρτόνι ή και λεπτό ξύλο ακόμα (κοντραπλακέ)

Και τότε θεουργεί δραπετεύοντας από τις λέξεις,

Στις οποίες όμως πάντα επιστρέφει,

Όπως ο Οδυσσέας στην Ιθάκη του.

Παρακολουθώ εδώ και δέκα τρία χρόνια

Την καθημερινή κυοφορία τού Ποιητή και Δασκάλου μου

Ντίνου Σιώτη

Και σας διαβεβαιώνω πως δεν πρόκειται για ανεμογκάστρι,

Αλλά για μια ειλικρινή ανάγκη ζωτικής σημασίας

Να εκφραστεί για το σήμερα

Λες και δεν υπάρχει αύριο

Ενώ το χθες κρέμεται εκεί στον τοίχο σαν εικόνισμα.

Εικόνες μιας άγνωστης θρησκείας,

Χωρίς ίχνος θρησκευτικότητος,

Ανευλαβείς ίσως,

Ουδέποτε βέβηλες όμως

Είναι οι συνθέσεις αυτές,

Αλλοτροπικές

Και αλλόκοσμες,

Με στοιχεία όμως τού κόσμου ετούτου,

Όσο κι αν είναι εκβραχισμένος, διαπλατυσμένος,

Εκθεμελιωμένος

Κατά το δοκούν

Προκειμένου να καλλιεργηθεί

Από την φιλάνθρωπον αξίναν

Ενός νησιώτη

Που δεν είναι χωρικός

Μήτε αστός,

Αντιμετωπίζει όμως τα ανθρώπινα

Με άπειρη καλοσύνη,

Με την Σοφία της γάτας

Που είναι τόσο αυτάρκης ώστε να επί-

Κοινωνεί.

Πολιτικά θέματα, ο χώρος της διαφήμισης, η προβολή τού ερωτισμού για εμπορικούς λόγους, σύννεφα και στερεώματα άλλων πλανητών, η πανταχού παρούσα Ποίηση, η ακάματος στιχοποιία, η ακήρατος εικονοπλασία, η εγγενής μελαγχολία, αείποτε ενισχυομένη από καινοφανείς καταστροφές και παντοειδείς κινδύνους.

Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος, ο τρανότερος ίσως

Είναι να σταματήσει αυτή η παραγωγή,

Ο φούρνος να πάψει να εκβάλει τα ποιητικά ψωμιά του

Και οι εικόνες να βουλιάξουν πάλι

Στον κυκεώνα

Μιας παραζαλισμένης ανθρωπότητας

Στο κατώφλι τής καινούργιας Αναγέννησης

Κάτω από το λάβαρο

Τής Τέταρτης Ρομποτικής Τεχνολογικής Επανάστασης.

Ως αντίδραση ίσως στην γραφειοκρατία των μηχανών,

Ως αντίπαλον δέος τής Τεχνητής Νοημοσύνης

Μπορείτε να δείτε τα αναπαραστατικά αυτά παίγνια

Ενός θεού μοναχικού

Που επιμένει να κοινωνήσουμε των αχράντων μυστηρίων

Ενός Σύμπαντος που μας περιβάλλει, μας συνέχει και μας διακατέχει

Ανυπέρβλητο.

Με δέος εκστατικόν

Στέκομαι απέναντι σε αυτά τα δημιουργήματα

Που συνδυάζουν Τέχνη τού Λόγου και Τέχνη τής Εικόνας.

Μου θυμίζουν τις βραχογραφίες στα παλαιολιθικά σπήλαια,

Εκεί που καταφεύγουμε πάντα

Όταν τής αδιάκοπης Ανάπτυξης ο πυρετός μάς καταβάλλει.

Η εξ-Έλιξις είναι εφικτή μόνον χάρη στους Ποιητές.

Στους Εικονοποιητές, στην συγκεκριμένη εκδοχή.

ΝΤΙΝΕ ΣΙΩΤΗ υποκλίνομαι ταπεινός απέναντι στο μεγαλείο

Τού εκπληρωμένου ταλέντου σου.

 

Μετά επί-Λόγου Γνώσεως,

 

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας ευγνώμων

https://konstantinosbouras.gr

 

 

info:

ΕΚΘΕΣΗ ΚΟΛΑΖ ΝΤΙΝΟΥ ΣΙΩΤΗ

Πλανητική κωμωδία

Κόλαση – Καθαρτήριο – Παράδεισος

ή

κόβοντας, βλέποντας και κάνοντας

Κολάζ σημαίνει καταστρέφεις εικόνες για να φτιάξεις άλλες, σημαίνει γράφεις ποιήματα με εικόνες, σημαίνει ταξίδι παραστάσεων προς τα πίσω και προς τα εμπρός, σημαίνει βλέπεις τι έχεις μπροστά σου, τι υπάρχει διαθέσιμο, πώς μπορείς να το ψαλιδίσεις και πού μπορείς να το βάλεις, πού μπορείς να το κολλήσεις, τι μπορείς να κατασκευάσεις. Με βάση την αρχή «Κόβοντας, βλέποντας και κάνοντας» ο Ντίνος Σιώτης, που φτιάχνει κολάζ εδώ και μισόν αιώνα, εκθέτει (πενήντα με εβδομήντα) κολάζ του που ανασυνθέτουν έναν κόσμο διαλυμένο, ταραγμένο, καθημαγμένο, μαγεμένο που επιμένει όμως στην αναζήτηση του παραδείσου.