ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ»

Στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ.

 

Μία παράσταση που πρέπει να δουν όλοι οι μαθητές και σπουδαστές γιατί ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ανεξαρτήτως θρησκεύματος και θεολογικών πεποιθήσεων.

 

Από τον ποιητή, θεατρολόγο, μεταφρασιολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

 

«…ίνα ένα ομονοία ομολογήσωμεν» ή όπως προϋποτίθεται «..ίνα εν ευδοκία ομονοήσωμεν».

Ακούω τους ύμνους στην Παναγία και αγάλλομαι γιατί έτσι τιμάται η Παν-Γαία, η Μεγάλη Μητέρα Θεά, η Φιλεύσπλαχνος, η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Αμόλευτη Αγάπη…

Παρακολουθώντας την εκπληκτική αυτή παράσταση στο θέατρο «ΑΛΚΜΗΝΗ», θαύμασα:

1. Την υπερθρησκευτικότητα τού ποιητικού κειμένου
2. Την σεμνή, διακριτική, αποστεωμένη, σχεδόν βυζαντινή σκηνοθεσία, που φώτιζε τα ουσιώδη νοήματα και παρέλειπε τα δευτερεύοντα
3. Την ερμηνεία τής πολύπειρης Γεωργίας Ζώη στο παν-δύσκολο (σχεδόν αδύνατο) ρόλο της Παναγίας
4. Τις ερμηνείες όλων των καλλιτεχνών, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους προκειμένου να μας μεταλαμπαδεύσουν την ανιδιοτελή οικουμενική Φιλότητα που συνέχει το σύμπαν (και που πρώτοι οι Ορφικοί κατανόησαν τη θεμελιώδη σημασία της στην κοσμική Αρμονία – εκείνη που υποδήλωσε ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης-Πλάτων και άλλοι σοφοί). 

Η καινοτομία τού χριστιανισμού (και ειδικά τής ορθοδοξίας) είναι η εισαγωγή τής ανεκτικότητας, της αφέσεως αμαρτιών, της φιλευσπλαχνίας, της φιλανθρωπίας εν τέλει…

Η καθαγίασις τής μετανοημένης πόρνης είναι κάτι πρωτοφανές για τις μονοθεϊστικές θρησκείες (αν σκεφτούμε πως ακόμα λιθοβολούνται γυναίκες για ασήμαντες αφορμές).

Η αντιμετώπισις τού Ανθρωπίνου Είδους ως ενιαίου και αδιαιρέτου συνόλου είναι μεν προσωκρατική, αλλά στον χριστιανισμό βρίσκει την θεολογική θεμελίωσή της. «Όλα είναι ένα».

Βεβαίως, έχουν πολλά παρεξηγηθεί στην εκλαϊκευσή τους και η κοσμική αντίληψη για την επίσημη θρησκεία έχει έναν χαρακτήρα επιδεικτικό, για να μην πούμε προκλητικό (με όλα εκείνα τα ξόμπλια και τα στολίδια που καταδίκαζε ο Ναζωραίος). Όμως οι άνθρωποι είναι αδύναμα όντα, ατελή, εν εξελίξει, κι έτσι κάθε φορά αναγνωρίζουν τα σύμβολα που έχουν εμπεδώσει. Θα έρθει όμως κάποια στιγμή που θα λατρεύουμε την Υπέρτατη Δύναμη, το Όντως ΌΝ, τον φορέα τής Γνώσεως με όλη την λιτότητα, σεμνότητα, ευλάβεια και απλότητα πού Τού/Τής/Τού αρμόζει.

Μέχρι τότε όμως, μέχρι να γίνει Μία Οικουμενική και Μοναδική Εκκλησία (πλαισιωμένη από όλους τους Διδασκάλους, τους Προφήτες και τους Αγίους τής Γης), μέχρι τότε θα παραμένουμε στα γνωστά και θα επεκτείνουμε το Επιστητόν έτσι ώστε να προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο την αληθή Σοφία. Την Τού Θεού Σοφία, που έχει για κόρες της το συμβολικό τρίδυμο: Πίστις, Αγάπη, Ελπίδα.

 

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr

 

info:

https://www.ticketservices.gr/event/theatro-alkmini-to-dakri-tis-panagias/?lang=el

 

«ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ…

ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ»

του Θανάση Σταυρόπουλου

Σκηνοθεσία Μενέλαος Τζαβέλλας

 

Από Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022

στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

 

 

 

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με απόλυτο σεβασμό, από την Γεωργία Ζώη

 

Η Κατερίνα Κόρου συμπρωταγωνιστεί και ερμηνεύει σμυρναίικα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους

 

Υπό την αιγίδα:

της ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ και ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

της ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ και ΒΑΡΗΣ

της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΥΡΟΥ

 

«Ω γη της Ιωνίας, σένα

αγαπούν ακόμη,

σένα οι ψυχές των

ενθυμούνται ακόμη»

-Κ.Π. Καβάφης

 

Η φετινή χρονιά, το 2022, έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό μιας και συμπληρώνονται 100 χρόνια από την κορύφωση των γεγονότων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μια θλιβερή επέτειος που έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα, όχι μόνο στη συνείδηση των απογόνων του Μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά και στο σύνολο των Ελλήνων. Με αφορμή την θύμηση της θλιβερής επετείου, σας παρουσιάζουμε τη νέα θεατρική παραγωγή «ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ» σε κείμενο του Θανάση Ν. Σταυρόπουλου και  σκηνοθεσία του Μενέλαου Τζαβέλλα. Οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου και θα παρουσιάζονται κάθε Τετάρτη στις 8:30 μμ στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ.

 

Το θεατρικό αυτό έργο είναι μία πρόταση που συνθέτει δύο τόσο διαφορετικές πτυχές της Ιστορίας. Αυτής του Θείου Δράματος, και συγκεκριμένα την πορεία Του Ιησού προς τον Γολγοθά, και τον μαρτυρικό διωγμό των Ελλήνων, και όχι μόνο, από την πολύπαθη Σμύρνη. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με  απόλυτο σεβασμό, από μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη. Η σπουδαία τραγουδοποιός Κατερίνα Κόρου συμπρωταγωνιστεί και ερμηνεύει σμυρναίικα τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους.

 

 

 

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Μία γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μία άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα της παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια. Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά. Θα της παρουσιάσει την άκρα πικρία της Μητρός μπροστά στο πέρασμα του Υιού της. Εκεί η Ελπίδα θα κατανοήσει ότι το δράμα Του εμπεριέχεται στο προσωπικό δράμα του καθενός μας ξεχωριστά. Η μεγαλοσύνη της Παναγίας θα της διδάξει ότι η καρτερία και η συγχώρεση είναι αρετές σπουδαιότερες και ισχυρότερες του πόνου. Μπροστά από τα μάτια της Ελπίδας θα παρελάσουν πρόσωπα του Θείου Δράματος, αλλά και της Καταστροφής της Σμύρνης. Ο Άγιος Ιωάννης, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο Ιούδας, ο Πόντιος Πιλάτος, η Μοιχαλίδα, ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νουρεντίν Πασάς, αλλά και απλοί άνθρωποι θα παρουσιαστούν και θα μιλήσουν για τα δρώμενα, ενώ ταυτοχρόνως το υμνολόγιο και τα λόγια των Ευαγγελίων της Εκκλησίας και η προφορική μας παράδοση θα πλαισιώνουν τους λόγους των ηρώων.

 

Σκοπός της παράστασης:

Ο σκοπός της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι άλλος από το να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να προσεγγίσει μία τόσο σημαντική και εξαιρετικά επίκαιρη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, από μία πλευρά διαφορετική. Η Σμύρνη, όσο και αν ακουστεί κοινότυπο, δεν αποτελεί ουδεμία εξαίρεση από τις υπόλοιπες πόλεις του Ελληνισμού, που στα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού υπέστησαν διωγμούς, καταστροφές, σφαγές, εξανδραποδισμούς και υποδουλώσεις. Από τη Βασιλεύουσα έως την πρόσφατη μαρτυρική Κύπρο ο κατάλογος των πόλεων είναι αμέτρητος. Η παρουσία όμως της χριστιανικής πίστεως και των ιερέων της, υπήρξε αρωγός βασικός και ουσιώδης. Ήταν το στοιχείο αυτό, που μαζί με το φρόνημα του λαού κράτησαν ψηλά την αντοχή, την ελπίδα, την καρτερία και την υπομονή των διωχθέντων. Έτσι λοιπόν, με την παρουσία της στο έργο, η Παναγία, που αντιπροσωπεύει για όλους τους χριστιανούς στη Γη, το μέγιστο παράδειγμα υπομονής και εγκαρτέρησης, προστρέχει ως η απόλυτη και πανταχού παρούσα, «μάνα», να παρηγορήσει τα παιδιά της. Τα παιδιά της, αυτά που στο πρόσωπο της Ελπίδας, της Σμυρνιάς μάνας, υποφέρουν και στενάζουν την αποφράδα εκείνη ημέρα της Καταστροφής της Σμύρνης. Η νοητή μεταφορά της Ελπίδας, από την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη, στην Οδό του Μαρτυρίου, υποδεικνύει και επισημαίνει τη μέγιστη στιγμή του ανθρώπινου γένους. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ως ελεύθερο ον, κατά Θεού παραχώρηση αλλά και προσωπική επιλογή, αποφασίζει να «σκοτώσει» τον Αθάνατο και Έναν δημιουργό του. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το Θείο Δράμα η Ελπίδα κατανοεί ότι η Καταστροφή της Σμύρνης δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακόμα μία τραγική στιγμή της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

 

Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία αναβίωση μετά από τέσσερις αιώνες του Λειτουργικού Δράματος που εμφανίστηκε στο Μεσαίωνα και άκμασε μέχρι και το 16ο αιώνα.

 

 

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ (Συγγραφέας)

Μου ζητήθηκε από τον σκηνοθέτη, Μενέλαο Τζαβέλλα να γράψω ένα επετειακό θεατρικό έργο για τα 100 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης. Το πρόβλημα που με απασχόλησε ήταν ότι τη θεατρική περίοδο 2022-23, πολλοί συγγραφείς θα καλούντο να γράψουν κάτι ανάλογο. Το θέμα της «Σμύρνης» είναι γνωστό στο Ελληνικό κοινό και έχει παρουσιαστεί με πολλές και διαφορετικές μορφές (μελέτες, βιβλίο, μυθιστόρημα, θέατρο κλπ.). Το να γράψω λοιπόν μία παράθεση ιστορικών γεγονότων με το όποιο μυθοπλαστικό πλαίσιο μού ήταν σχεδόν αδιάφορο συγγραφικά. Έπρεπε να αναζητηθεί από εμένα ένας άλλος, κάπως καινούργιος τρόπος για να ειπωθούν τα γεγονότα των ημερών εκείνων. Έτσι κατέληξα σε μία πεποίθηση για τις ημέρες εκείνες, που είχα πάντα. Ότι πέρα από την ιστορικότητα των στιγμών, η Καταστροφή της Σμύρνης εμπεριείχε και μία τρόπο τινά «θρησκευτικότητα». Επέλεξα λοιπόν να ενσωματώσω σε αυτό το τόσο καθοριστικό γεγονός της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, ένα απείρως σπουδαιότερο. Αυτό της πορείας προς τη Σταύρωση του Θεανθρώπου. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανθρώπινο δράμα που να μη συμπεριλαμβάνεται, να μην «εσωκλείεται» σε αυτό του Θείου Δράματος. Έτσι δημιουργήθηκε μία θεατρική συνθήκη παρουσιάζοντας τον παραλληλισμός των ζωών και των γεγονότων της Σμύρνης με αυτών των γεγονότων προς τη Σταύρωση.

 

Καλή θέαση.

 

 

 

Δήλωση του σκηνοθέτη Μενέλαου Τζαβέλλα

Πάντα ήθελα να σκηνοθετήσω μια Θρησκευτική και Ιστορική παράσταση. Έτσι είπα την ιδέα στον  συγγραφέα Θανάση Σταυρόπουλο και  δημιουργήσαμε την παράσταση μας ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΜΥΡΝΗ που είναι ένας φόρος τιμής στα χιλάδες θύματα από την καταστροφή της μάνας Σμύρνης. Μια Ιστορία που 100 χρόνια μετά ζούμε ξανά κοντά μας, δίπλα μας …Λαός που ξεχνάει το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει!!

 

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΡΟΥ

ΑΝΝΑ ΜΩΡΑΙΤΟΥ

ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΛΚΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΑΠΑΛΙΑΡΗΣ (ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΝΤΖΕΟΓΛΟΥ βΆ διανομή)

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΡΜΑΡΟΥ (ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΜΑΡΟΥ βΆ διανομή)

 

Εκκλησιαστικοί ύμνοι:

ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΛΚΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΡΟΥ και

ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΑΠΑΛΙΑΡΗΣ (ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΝΤΖΕΟΓΛΟΥ βΆ διανομή)

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Θανάσης Ν. Σταυρόπουλος

Σκηνοθεσία: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Διδασκαλία Εκκλησιαστικών ύμνων: Σταύρος Βόλκος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αρετή Τσιαμπόκαλου

Σκηνογράφος: Παναγιώτης Γάκης

Φωτισμοί: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Φωτογραφίες: Μάνος Βλαστός

Γραφιστική επιμέλεια αφίσας: Αντιγόνη Παναγιωτοπούλου

Διεύθυνση και Οργάνωση παραγωγής: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Μουσική Επιμέλεια: Πολυδεύκης Πολυδεύκη

Hair stylist – Makeup artist: Ευσταθία Τζαβέλλα

 

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ”ΔΙΩΝΗΣ-ΑΙΝΙΓΜΑ”