ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΜΗΤΗΡ ΑΠΑΝΤΩΝ ΕΙΡΗΝΗ.
Και πώς να ζήσεις
Μέσα στη χρονοτριβή
Χωρίς να χτυπηθείς
Δίχως μάτωμα;
Τις υδαρείς μέρες
Παλεύω να βοηθήσω
Όσο μπορώ
Αναξιοπαθούντες και
Μη…
Όμως δεν παύω να φιλοσοφώ
Σε καθημερινή βάση
Για τον φόβο τών εγκοσμίων
Και την ανθρώπινη συνθήκη.
Ετούτη η κατάσταση
Δεν θα διορθωθεί λοιπόν;
Ποτέ;
Είμαστε τόσο αποτυχημένα όντα
Που να ευελπιστούμε
Στην επέμβαση τών ουρανίων,
Εις την άνωθεν λύτρωσιν,
Εις την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν;
Ενώ μέσα μας νιώθουμε χάλια.
Πάσχουμε και συμπάσχουμε
Μαζί με κάθε τι θρυπτό και χλωρό
Παγιδευμένο στις μυλόπετρες
Τής Ιστορίας
Ανάμεσα…
Στο αναμετάξι,
Ας έβγαινε τουλάχιστον
Κάποιο διάφορο
Απ’ όλο αυτό το ψυχομάχημα:
Μιά έκρηξη Φωτός
Ίσως,
Κάτι σαν αστραπή
Κοσμική,
Φωτοβολταϊκό τόξο
Που θα καταστήσει ορατό
Το Άρρητο…
Να ξέρουμε τουλάχιστον
Αν πρέπει να επενδύουμε σε κάτι.
Και σε τι;
Μέχρι τότε, Γνώσις
Αντίδοτον Ανασφαλείας.
, Ο, τι και να γράψει κανείς τέτοια μέρα, φαντάζει μελαγχολικό, όσο σοφό κι ευκταίο κι αν είναι… Καλή μας νέα Χρονιά αγαπητέ μας!