Ο τελευταίος χορός
Ο άνεμος προσκαλεί
Τα πεσμένα φύλλα
Στον τελευταίο τους χορό
Πριν σαπίσουν.
Μυσταγωγία.
Λιπαίνοντας τη γη
Εξασφαλίζουμε τη συνέχεια
τών εποχών.
Η μόνη αθανασία που μάς επιτρέπεται,
Συνάδελφές μου φύλλα
Φιλιά
Πολλά
Στείλτε
Στα πουλιά
Που παιζογελούν
Πεζοτριπτόμενα
Με τον αγέρα.
«Ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει»
Τρέπει το χελιδόνι σε φυγή
Προς τους τροπικούς…
Όταν ξαναγυρίσει
Καθαρίζουν το αλώνι
Για τους θερισμούς.
Θηρίο ο άνθρωπος
Θεριεύει η λόξα και γίνεται δόξα
Θολώνει τα μυαλά του
(ποτέ δεν ήταν ένας ο μυελός –
Ας το προσέξουμε αυτό
Την επόμενη φορά
Που θα βγούμε για να ψαρέψουμε
Γαλήνη…)
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
