μια υπέροχη εμπειρία με καταπληκτικούς λογοτέχνες, καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους, ταγμένους στον Πολιτισμό και στις Πανανθρώπινες Αξίες της Ισότητας, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Αδελφοσύνης όλων των επί γης ανθρώπων…

Ένας σύντομος απολογισμός από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

Χάρη στη Danuta Bartosz 

και στον Άρη Χατζηνικολάου (γιο τού

αξέχαστου φίλου Νίκου Χατζηνικολάου)… χάρη σε όλους τους διοργανωτές, συμμετέχοντες, διευκολυντές και αρωγούς αυτής της φιλεκπαιδευτικής και φιλερεύνου πολιτισμικής προσπάθειας βρέθηκα κι εγώ για δεύτερη φορά (μετά το 1999) στο αγαπημένο μου, κουκλίστικο Πόζναν, που αντιπροσωπεύει για μένα πολλά από τον πολιτισμό και τη μακραίωνη μουσική και θεατρική παράδοση της Κεντρικής Ευρώπης, που αν και διαφέρει σε πολλά από το μεσογειακό κλίμα είναι τόσο κοντά μας στο ποιητικό βίωμα και στην προς τα έξω κοινωνική έκφρασή του….

Κατά τη διάρκεια των ολοήμερων πολυποίκιλων παράλληλων εκδηλώσεων δίδαξα στις 3 Νοεμβρίου σε ένα πολωνικό Λύκειο εντός Πόζναν κλασική ποίηση (αρχαία ελληνική και λατινική στα αγγλικά) και με εξέπληξε η επάρκεια και η ετοιμότητα, καθώς και το εύρος των γνώσεων των μαθητών. Βγήκα εξοντωμένος αλλά ευτυχής μετά από μια ολόκληρη ώρα αφού οι συνοδοιπόροι μου σε αυτή την ξενάγηση δεν ήθελαν να κάνουν χρήση του διαλείμματος. Ήταν τόση η μέθεξή μας και η αυθόρμητη συμμετοχή των νέων αλλά ώριμων συνομιλητών μου που δεν προλάβαμε να βγάλουμε ούτε φωτογραφίες, γιατί ήδη έμπαινε ο καθηγητής του επομένου μαθήματος!!! Αν κάποιος από τους παριστάμενους έβγαλε κάποια με το κινητό ή το tablet του παρακαλώ να μου τη στείλει. Θα την κρατήσω, ακριβό ενθύμιο, στο μέρος της καρδιάς…

Θα πρέπει να εξάρω ιδιαίτερα τη συμμετοχή της Πολωνικής Χορωδίας Ουκρανών Νεολαίων από το Zhytomyr («Polish chamber choir of Ukrainian youth from Zhytomyr (Ukraine)»). Πατριωτικά τραγούδια και πρόδηλη νοσταλγία για την παλαιά Πολωνία. Το Zhytomyr της σημερινής Ουκρανίας ανήκε στην Πολωνία πριν από την αλλαγή των συνόρων που επέφερε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν οι λεγόμενες «Μεγάλες Δυνάμεις» άλλαξαν τον χάρτη του ευρω-ασιατικού χώρου.

Απαγγείλαμε σε διάφορους δημόσιους χώρους (πανεπιστήμια, ωδεία, σχολεία, δημαρχιακά μέγαρα, ιστορικά κτήρια…) και νιώσαμε για άλλη μια φορά ακούγοντας τους θαυμάσιους Πολωνούς μεταφραστές μας να επιβεβαιώνουν πως δεν πήγε άδικα όλος αυτός ο κόπος, αυτές οι άπειρες ώρες σπουδής και ιερής μοναξιάς, ότι δεν πήγε στράφι τελικά ολόκληρη η ζωή μας. Τουναντίον…

Θα πρέπει επίσης, ως θεατρολόγος κι Αντιπρόεδρος πλέον της Ένωσης Κριτικών Θεάτρου Χορού και Μουσικής, να εξάρω την θεατρική μαθητική παράσταση που παρακολουθήσαμε στην πολωνική πόλη Słupca, με το έργο «Αδελφέ Άλμπερτ – Καλός σαν ψωμί», που βασιζόταν στη διδασκαλία και στα κηρύγματα αυτού του σύγχρονου αγίου, που διάλεξε το δρόμο της Αρετής κι αφιέρωσε τη ζωή του στην Καλοσύνη. Αν και ήταν διάσημος ζωγράφος, τα απαρνήθηκε όλα και πήγε να ζήσει με τους αστέγους. Ίδρυσε ένα άσυλο-καταφύγιο για όλους τους αδυνάμους και τους βοήθησε όσο μπορούσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Όμως η θυσία του δεν πήγε χαμένη. Η σοφία του απέδωσε καρπούς. Ιδρύθηκαν εκατοντάδες παρόμοιες Εστίες, «δομές» όπως θα τις λέγαμε σήμερα, για τους φτωχούς, τους αναξιοπαθούντες, τους κατατρεγμένους, τους μη προνομιούχους και πάμπολλες παρόμοιες πρωτοβουλίες έλαβαν χώρα στην Πολωνία. Στη γραφική αυτή πόλη ανάμεσα σε ψιλόβροχο και διαλείμματα δειλής ηλιοφάνειας απολαύσαμε το υπέροχο γεύμα μας, λιτό αλλά γεμάτο αγάπη, γιατί ήταν στρωμένο ακριβώς μέσα σε ένα τέτοιο συσσίτιο για απόρους. Μετά την ωραία, συγκινητική κι ανυπέρβλητη παράσταση, τα παιδιά μας μοίρασαν συμβολικά φέτες ψωμιού, με την ευχή που ανάβλυσε από τα βάθη της καρδιάς μας κι έφτασε μέχρι τους ουρανούς: «είθε το ψωμάκι να μη λείψει ποτέ από κανένα ανθρώπινο ον!!!».

Ανυπομονώ να συμμετάσχω πάλι και φέτος με τα πενιχρά ποιήματά μου μεταφρασμένα από τον δίγλωσσο καθηγητή Μουσικής Άρη Χατζηνικολάου, δημοσιευμένα στην καλαίσθητη πολύγλωσση ανθολογία (γλώσσα πηγή η εκάστοτε μητρική του κάθε συμμετέχοντος ποιητή ή ποιήτριας και γλώσσα στόχος η πολωνική).

Χαίρομαι που η Ποίηση ταξιδεύει έξω από τα στενά χωρικά της ύδατα αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν είναι τέχνη τού «εγώ» αλλά τού «εμείς».

Ο διαδικτυακός τόπος τών καταπληκτικών αυτών ανθρώπων, των Πολωνών φίλων μας, ποιητών κι ανθρώπων του Πνεύματος είναι: www.zlpwlkp.pl

Κωνσταντίνος Μπούρας

www.konstantinosbouras.gr