Στις 172 σελίδες, του βιβλίου του Νίκου Αδάμ Βουδούρη ξετυλίγονται δέκα ιστορίες. Ο συγγραφέας αναδιπλώνει τις σκέψεις του σε δέκα μεστές ιστορίες, που συμβαίνουν στην σύγχρονη εποχή. Το «λουτρικό», αφορά το μπουρνούζι του γιου, που η μάνα κάνει ένα με το σώμα της. Το «καλό, άσπρο σπίτι», που λειτουργεί άψογα δεν χρειάζεται και πολύ για να καταρρεύσει σα τραπουλόχαρτο. Το «λυγμούς αποστηθίζω», είναι το εσωτερικό κλάμα, που αντιγράφεται, όταν έρθει η συγκεκριμένη στιγμή. Ο «Μπέκο παρμιτζάν», είναι το μικρό παιδί, που εξακολουθεί να παίζει με την ζωή, όσο άγρια και να είναι. «Και ο καιρός κατακόκκινος», συμβολίζει τον άγριο κόσμου του «είναι» που μεταβάλλεται έγκαιρα και χωρίς προειδοποίηση. «Ο θρόνος» αφορά, την λεκάνη του λουτρού, που δέχεται «μόνο» τους βασιλείς του σπιτιού. Οι ξένοι είναι παρείσακτοι. «Ο βυθός είναι δίπλα», που φέρει το ομότιτλο του βιβλίου, αφορά την απόπειρα κάποιου να προκαλέσει με τον επικείμενο θάνατό του. «Τα σφαγεία», αφορούν την φιλία, που χάθηκε. Το “Idaho Fucking freedom” την γυναίκα, που δεν διστάζει να πει την γνώμη της απροκάλυπτα. Και τέλος, το «πάνω χέρι», το ανύπαρκτο χέρι, που για λίγο ξαναζεί σε μια σύντομη ερωτική ιστορία.
Τα διηγήματα, είναι μικρές ιστορίες ανθρώπων και πραγμάτων, με τις ιδιαιτερότητες και τα πλεονεκτήματα τους. Πάσχουν και συμπάσχουν στην ζωή, να υπάρξουν, να αναπνεύσουν. Είναι καλογραμμένα, με καλή αισθητική λόγου. Προτάσεις λιτές, κοφτές, πλήρεις νοημάτων. Ρέουν και αποσπούν τον αναγνώστη, από τα καθημερινά του. Είναι ευανάγνωστα και γεμάτα ευαισθησία. Σε κάποια σημεία, αγγίζουν τον μαγικό ρεαλισμό και την υπερβολή.
Το βιβλίο «Ο Βυθός είναι δίπλα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.