Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Τα γερά δομημένα έργα που λένε την αλήθεια τού συγγραφέα τους ως μάρτυρα τού καιρού του δεν γερνάνε ποτέ, γιατί όλες οι εποχές είναι ίδιες και η Κρίση είναι συνώνυμη με την ανθρώπινη ύπαρξη σε αυτόν τον δύσκολο πλανήτη. Οι πολιτισμικές-κοινωνικές-οικονομικές-φυλετικές-ερωτικές-θρησκευτικές-ιδεολογικές διαφορές εντείνουν την εγγενή ανθρώπινη αδυναμία να συνυπάρξει με τους άλλους πέρα από μερικά κρίσιμα λεπτά ανταλλαγής ενεργειών και ικανοποιήσεως των ενστίκτων. Η Ελευθερία ως πανανθρώπινο αίτημα σκοντάφτει στα όρια που θέτει ο ψυχισμός και η ψυχοσωματική οντότητα τού άλλου. Στην οικογένεια ως θεσμό τα χαλαρά ήθη φαίνεται σα να οδηγούν στον πόνο και στην διάλυση ενώ τα ιδιαίτερα αυστηρά ήθη μάλλον συντείνουν στον στραγγαλισμό τών ανθρώπινων ενστίκτων και στη δυστυχία τού πολιτισμένου όντος που καταφεύγει στις νευρώσεις (στην καλύτερη τών περιπτώσεων) ή στη χημεία για να καταστείλει το ένστικτο τού θανάτου που είναι ο αντίποδας του ερωτικού ενστίκτου τής ζωής.
Ο Τζον Όσμπορν (1929-1994), θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και κριτικός τού καιρού του, έγραψε ένα μεγαλειώδες στην απλότητά του έργο. Η ανθρωπιά σε όλο της το φάσμα. Η κωμωδία τής καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο και το διαρκές αίτημα τής αγάπης. Όπως έλεγε ο Φρόϋντ “όλα τα αιτήματα τού ανθρώπου είναι αγάπη”.
Η Μαριάννα Τόλη είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ύπαρξη, σχεδόν εύθραυστη. Απέδωσε το ρόλο τής Άλισον Πόρτερ, συζύγου στον μοργανατικό γάμο με τον οργισμένο νέο, με ιδιαίτερη ανθρωπιά, λεπτότητα και χάρη. Το σώμα της ήταν ως θαλάσσιος κυματισμός που αντανακλούσε με μέτρο και ρυθμό τις τρικυμίες που σαρώνουν την ψυχή τής Άλισον Πόρτερ. Ήταν απλώς ιδανική.
Ο Στέφανος Κακαβούλης είναι ένας ιδιαίτερα δυναμικός ηθοποιός. Το συγγραφικό του ταλέντο και οι σκηνοθετικές του επιδόσεις καθιστούν την ερμηνεία του στο ρόλο τού Τζίμυ Πόρτερ ιδιαίτερα απαιτητική σε ενεργειακό επίπεδο. Μοιάζει να ταυτίζεται τόσο με το ρόλο που η φωνή και το σώμα του οδηγούνται σε ένα εκφραστικό κρεσέντο που συμπαρασύρει το θεατή στο αρχαίο δράμα του ανδρόγυνου που “μαζί δεν κάνει και χώρια δεν μπορεί”. Ο Στέφανος Κακαβούλης επέτυχε να αποδώσει τις αντιφάσεις που σπαράσσουν την ψυχή του μορφωμένου νέου που επαναστατεί εναντίον τής άρχουσας τάξης, ζει σαν πληβείος κι εκδηλώνει την οργή κυρίως προς τον εαυτό του και τα άτομα που έχουν την ατυχία να τον αγαπήσουν ή να τον πλησιάσουν σε απόσταση μικρότερη τής αναπνοής ασφαλείας.
Ταιριαστός ο Φίλιππος Κωνσταντίνος στο ρόλο τού “διαφορετικού” και συμπονετικού Κλιφ. Σωστή διανομή, ακόμα κι ως προς τον σωματότυπο τού ηθοποιού που ενσαρκώνει τον ακίνδυνο και μειλίχιο γίγαντα.
Η ηθοποιός Έλενα τής Γιώτας Κουνδουράκη ήταν επίσης συνάδουσα στο σκηνοθετικό επίτευγμα τής ενορχήστρωσης συμπληρωματικών κι αντίθετων ενεργειών στην περιορισμένη σκηνή τού Studio Κυψέλης, που έτυχε να γίνει το θέατρο πολλών σημαντικών στιγμών από σπουδαίες και σπουδαίους εργάτες τής Τέχνης τού Διονύσου.
Ο συνταγματάρχης τού Αντώνη Τρικαμηνά ήταν επαρκής ως προς το δέμας και το πνεύμα για να μιλήσει σαν πατέρας στην παραστρατημένη κόρη του και να την προστατεύσει από τον εαυτό της, ή τουλάχιστον να το επιχειρήσει.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός που ήταν υπεύθυνος και για τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς. Η Μαριάννα Τόλη συνεργάστηκε στην απόδοση του κειμένου στα ελληνικά όπως το μετέφρασε η Ελευθερία Περράκη. Το ιδιαίτερα αφαιρετικά λειτουργικό σκηνικό ήταν τού Σάββα Πασχαλίδη, ενώ τα κοστούμια φιλοτέχνησε κι επιμελήθηκε η πολυτάλαντη Μαριάννα Τόλη. Αυτή η γυναίκα είναι ένα κεφάλαιο για το ελληνικό θέατρο. Η σεμνότητα και η χάρη της υπόδειγμα για νεότερες συναδέλφους της. Τελικά, αυτό που μένει από την θεατρική πράξη είναι η ανθρωπιά τού κοινωνούμενου νοήματος. Μέτρο για όλα είναι ο άνθρωπος.
Ο Σίμων Πάτροκλος είναι ένας σημαντικός χορογράφος που σβήνει το “εγώ” του εις όφελος τού συνόλου. Ακάματος, φίλεργος κι ενεργητικά ακατάπαυστος, δίδαξε κινησιολογία και χορογράφησε τούς πέντε ηθοποιούς σε αυτή την ιδιαίτερα σημαντική σκηνοθεσία τού Γιώργου Λιβανού.
Απολύτως κατατοπιστικό και άρτιο το βιβλιαράκι πρόγραμμα που τύπωσαν οι εκδόσεις “Αιγόκερως”. Αναζητείστε το.
Μην χάσετε αυτή την παράσταση. Είναι μια όαση ανθρωπιάς στα τερατουργήματα και στις σαδομαζοχιστικές εκρήξεις που πλημμυρίζουν τις ελληνικές θεατρικές σκηνές στα χρόνια τής Κρίσης. Ας επιμείνουμε στην ποιότητα. Ας εντείνουμε τις δράσεις μας για το Καλό κ’ Αγαθό. Η ανθρωπιά είναι το ζητούμενο στην εποχή τής απα-ανθρωπο-ποίησης.
