Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Τελικά, αυτό που δεν κάνουν τα κρατικά θέατρα, το κάνει η αγκομαχούσα ιδιωτική πρωτοβουλία. Την ίδια μέρα, και συγκεκριμένα το προηγούμενο Σάββατο, 16/5/2015 είδα δύο πειραματικές-πρωτοποριακές παραστάσεις: μία στην «ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ» του Εθνικού μας Θεάτρου (για την οποία ντρέπομαι και να γράψω) και μία στο «Φεστιβάλ Έργων Τρόμου» που διοργανώνει η καταπληκτική, μοναδική, η χαρισματική κι ανεπανάληπτη, η γενναία Αλμπέρτα Τσομπανάκη στο «Θέατρο Παραμυθίας». Γι’ αυτήν την off-off Εθνικού (!@#$%^&***-βρισιές ακατονόμαστες) παράσταση θα γράψω, γιατί γέλασα με την ψυχή μου, προβληματίστηκα, θαύμασα τον δεκαπεντασύλλαβο (α-λα Μποστ), την αισθητική της παράστασης, τα καταπληκτικά σκηνικά και κοστούμια, και, ως κριτής του Ιδιωτικού αυτού φεστιβάλ που θα γίνει θεσμός, τη βαθμολόγησα με άριστα δέκα.
«Οι 7 Κλαίουσες» είναι σπονδυλωτό έργο βασισμένο σε επτά διαδοχικούς και ουχί παραλλήλους μονολόγους, επτά «χαροκαμμένων» φονισσών που και εύθυμες χήρες θα γίνουν και που μας απολογούνται επί του φοβερού βήματος της σκηνής για το έγκλημά τους, αφού δολοφόνησαν με ειδεχθή τρόπο τα αρσενικά που τις καταπίεζαν έως ασφυξίας. Βαθύς μισογυνισμός, που απαλύνεται όμως από το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό, ερμηνείες στις παρυφές ενός αυθόρμητου, αυτοσχεδιαστικού παρορμητισμού, συλλογικό όραμα και συνεργατική αισθητική, «θεατρική κολλεκτίβα» θα ονόμαζα αυτό το προφανώς συνεταιριστικό σχήμα των ομού εμπνεομένων και ομοθυμαδόν εκτεθειμένων θεατρανθρώπων που κομίζουν γλαύκα εις Αθήνας και διαμορφώνουν αργά, αλλά σταθερά το θολό ακόμα μεταμοντέρνο θεατρικό μας τοπίο.
Αντίθετα, τα κρατικά κι επιχορηγούμενα θέατρά μας έχουν γίνει άντρα επιδέξιων τρωκτικών, δοκησισόφων, ανενδοίαστων τυχοδιωκτών που τρυγάνε τις δημόσιες δαπάνες χωρίς αιδώ και με κριτήρια αυστηρώς και μόνον παρεΐστικα και ουχί αξιολογικά. Αλλιώς δεν εξηγούνται τα σημεία και τέρατα που βλέπουμε όλο από τους ίδιους και τους ίδιους υπ-ανθρώπους της υποκουλτούρας και του κουλτουριάρικου-δυσνόητου διανοουμενισμού, που όσο πιο ακαταλαβίστικος είναι τόσο πιο μόδα γίνεται.
Γι’ αυτό κι εγώ, ως κριτικός, επέλεξα να μιλάω για τους ταλαντούχους νέους κι αδικτύωτους (ακόμα) ανθρώπους, που έχουν κάτι καινούργιο να πουν κι έρχονται ειλικρινώς κι εντίμως να συνεισφέρουν τον θεατρικόν οβολόν τους στην περιρρέουσα πολιτιστική ζωή. Συνήθως, χάνονται πικραμένοι μετά από δύο ή τρεις φιλότιμες προσπάθειες. Κι άλλοτε πάλι όχι, αν είναι πείσμονες και χαλκέντεροι, αποφασισμένοι μέχρι θανάτου και γενναίοι, όπως η Αλμπέρτα Τσομπανάκη, που τους περιθάλπει και τους δίνει στέγη, γη, ύδωρ και βήμα έκφρασης. Εύγε της. Και ντροπή σ’ αυτούς που συνεργούν στις μετριότητες και στα φληναφήματα που βλέπουν το φως της ράμπας των κρατικών κι επιχορηγούμενων σκηνών μας… Ας μην εκφραστώ περαιτέρω, γιατί θα αρχίσω να βρίζω και δεν ταιριάζει με το χαρακτήρα, το ήθος και τη διαγωγή μου. Βρε ουστ! (!@#$%^&***-βρισιές ακατονόμαστες). Ουφ! Τα είπα και ξεθύμανα. Θα επανέλθω!
Κωνσταντίνος Μπούρας
Info:
Ταυτότητα παράστασης
Αρχική ιδέα: Όλγα Κωστάκη
Κείμενο: μανταΜίτσες
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μούτσης
Μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Σκηνογραφία: David Negrin
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Φωτογραφία/Video: Didi
Γραφιστική Επιμέλεια: Σπύρος Δαπέργολας
ΕΜΠΟΡΙΚΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ: νυφικά ΝΑΝΤΙΝΑ, βεστιάριο COSTUMIER
Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
Οι 7 κλαίουσες είναι:
Στέλλα Γεωργουλέα, Αναστασία Δημοπούλου, Κατερίνα Κωνσταντέλλου, Μαγδαληνή Παλιούρα, Έμμη Χάλαρη, Άντρη Χατζηχριστοδούλου, Μελίτα Ψυχογυιοπούλου
Χώρος: Θέατρο Παραμυθίας
Παραμυθίας 27, Μεταξουργείο
Παραστάσεις: 16 Μαΐου στις 20:00 & 17 Μαΐου στις 23:00
Διάρκεια: 70’
Εισιτήρια: €7
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 210 3457904 & 6939 498289
http://theatroparamithias.blogspot.com
http://www.paramithias-theater.gr/phestibal-10/
