Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Στον φιλόξενο χώρο τού Cabaret Voltaire επί τής οδού Μαραθώνος 30 πηγαίνω πάντα περπατώντας από την πλατεία Καραϊσκάκη αφού χρησιμοποιώ το μετρό για τις μετακινήσεις μου. Συνήθως συνοδεύω και συνοδεύομαι από μια φίλη σταθερή μέσα στα χρόνια, από αυτές που σου λένε όχι εκείνα που θέλεις να ακούσεις τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά μάλλον εκείνα που θα ήθελες να είχες ακούσει εγκαίρως μετά από μια άστοχη επιλογή ή μια λανθασμένη κίνηση. Έτσι λοιπόν κι εχθές, περπατώντας με τη φίλη μου την Ερατώ έφθασα εγκαίρως, μισή ώρα πριν την έναρξη τής ψυχαγωγικής παράστασης τών σαιξπηρικών Εύθυμων Κυράδων τού Ουίνδσορ σε διασκευή Νίκης Τριανταφυλλίδη και με ένα κουιντέτο εκφραστικών, συμπαθών και φιλότιμων ηθοποιών που δεν εφείσθησαν κόπων και προβών για να μεταδώσουν στο κοινό την χαροποιό διάθεση τού ελισαβετιανού δραματουργού. Ο αυτοσχεδιασμός, η ρηχή σκηνή, το ατύχημα τού πρωταγωνιστή Γιάννη Πατρίκιου που κρατούσε τον ρόλο τού Φάλσταφ, που έπαιζε κυρίως καθιστός λόγω ενός σπασμένου ποδιού κι έκανε κάτι χαριτωμένα πηδηματάκια καγκουρώ για να μετακαθήσει στο διπλανό κάθισμα, έδωσαν στο όλον θέαμα μία ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και συμπαθή θεατρικότητα. Όταν η θεατρική σύμβαση είναι τόσο πρόδηλη και τονισμένη δεν αφήνεται χώρος για ψευδαίσθηση, προβολές και ταύτιση τού θεατή με κάποιο δραματικό πρόσωπο. Αντιθέτως, ο θεατής καθαίρεται από τις όποιες σκοτούρες του και βοηθιέται να ξεπεράσει τα όποια αδιέξοδα στα οποία ευρίσκεται, αφού βλέπεται την επί σκηνής κατάσταση απ’ έξω κι “αφ’ υψηλού”, με αποτέλεσμα να δει συνεκδοχικά και το δικό του προσωπικό “δράμα” ως άσκηση επί χάρτου και να βρει έτσι την πλέον πρόσφορη για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη κι αποδοτική λύση. Η μπρεχτική αποστασιοποίηση είχε βεβαίως πολιτικές προεκτάσεις, όμως η μη προγραμματική αποστασιοποίηση τού αυτοσχεδιαστικού θεατρικού δρώμενου λειτουργεί πάλι με τον ίδιο τρόπο: εντείνεται η λογική επεξεργασία τών δεδομένων εις βάρος του συναισθήματος και τής ψυχολογικής ταύτισης με τον θεατρικό “ήρωα” που ενδέχεται να είναι έως και νοσηρή. Η παράσταση τών “Εύθυμων Κυράδων” στο Καμπαρέ Βολταίρ από την πεντάδα τών επαρκών και γεμάτων ζωντάνια ηθοποιών έδωσε στη θεατρική πράξη την πρωταρχική της λειτουργικότητα: ψυχ(ρ)ο-λουσία, εκ-παίδευση, από σκηνής διδασκαλία, μετάδοση υψηλών νοημάτων και διαμεσολαβημένη γνώση δια της μεταλαμπαδεύσεως επαρκούς πείρας ζωής. Ο διδακτισμός τού σαιξπηρικού έργου ορθώς τονίστηκε από την δαιμόνια μεσίτρα-προξενήτρα με το συμβολικό όνομα Σβέλτη, που υποδύθηκε η Χρυσούλα Μπαλατσούρα. Εκπληκτική η επιλεκτική σχηματικότητα τής Ζωής Μασούρα στο ρόλο τής Κυρίας Παίητζ. Η εκλεκτή ηθοποιός (φτυστή η μαμά της, αλησμόνητη και ταλαντούχα Νίκη Τριανταφυλλίδη) υπέγραψε και τη σκηνοθεσία. Η Αλεξάνδρα-Πολυτίμη Καλομοίρη ως κυρία Φορντ είναι εξόχως αποδοτική στο στυλιζαρισμένο παίξιμό της. Αναπόφευκτα σχηματικός ο ρόλος του κυρίου Φορντ, αφού περιορίστηκε η επί σκηνής παρουσία του σε ένα πέρασμα. Συνολικά, ήταν μια ευπρόσωπη διασκεδαστική δουλειά με ρυθμό, μπρίο, σκηνική οικονομία κι ευθυβολία όσον αφορά τη μετάδοση τών κοινωνούμενων μηνυμάτων.
Τα εύσημα ανήκουν σε απαξάπαντες τούς συντελεστές τής παράστασης: Βοηθός σκηνοθέτη-Μακέτα: Γιάννης Πατρίκιος. Μουσική επιμέλεια: Ζωή Μασούρα. Τεχνικός ήχου & φώτων-φωτογραφία: Kamel Abdi. Παίζουν κατά σειρά εμφάνισης: Φάλσταφ: Γιάννης Πατρίκιος, Σβέλτη: Χρυσούλα Μπαλατσούρα, κα Παίητζ: Μαρία Λάζαρη-Ζωή Μασούρα, κα Φόρντ: Αλεξάνδρα Πολυτίμη Καλομοίρη, κος Φόρντ: Ξενοφώντας Χατζής – Νίκος Χρηστίδης.
Info: Cabaret Voltaire Μαραθώνος 30 Αθήνα 104 36 Ελλάδα Επικοινωνία: Cabaret Voltaire2105227046, 6970387448, 69937231 Επόμενες παραστάσεις: Κυριακή 24/11 στις 20:30 & Πέμπτη 5/12, 12/12, 19/12, 26/12 στις 21:00.
Η υπόθεση (από το Δελτίο Τύπου): Η κωμωδία «Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε διασκευή και μετάφραση Νίκης Τριανταφυλλίδη είναι προσαρμοσμένη για να ανέβει με σύγχρονο τρόπο σε μορφή Bar-Theater σε σκηνοθεσία Ζωής Μασούρα. Ο Φάλσταφ, ένας ευγενής σπάταλος στα γλέντια, που δεν έχει να πληρώσει ούτε τους υπηρέτες του, σκαρφίζεται διάφορες απάτες και κλεψιές με όπλο τη γοητεία που νομίζει πως ασκεί πάνω στις γυναίκες. Οι Κυράδες του Ουίνδσορ όμως που εκτός από χαρούμενες είναι και τίμιες τον βάζουν στη θέση του με σκληρό και χαριτωμένο τρόπο. Αν και δεν είναι γνωστό το πότε γράφτηκε το έργο απ’ τον Σαίξπηρ, είναι πιθανό να ανεβάστηκε για πρώτη φορά το 1597, ενώ δημοσιεύτηκε σε κείμενο το 1602. Αυτή η υπεροψία του ατόμου «σε μένα όλα επιτρέπονται» – η τάση να χρησιμοποιεί τους άλλους σύμφωνα με το δικό του συμφέρον, κάνει τον Σερ Τζων Φάλσταφ «σύγχρονο ήρωα» και μάλιστα χωρίς να του χρειάζεται η γραφική κοιλιά. Αυτός που νιώθει εξυπνότερο απ’ τους άλλους, που θεωρεί ακαταμάχητο τον εαυτό του είναι πάντα ευχάριστο να βλέπουμε να τον βάζουν στη θέση του εκείνοι που νομίζει πως τους παίζει στα δάχτυλα. Οι θεατές σαν τις Εύθυμες Κυράδες παρακολουθούν αυτόν τον υψηλότερα ιστάμενο αλλά όμως χρεοκοπημένο να γίνεται ρεζίλι.
