Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

 

                   Στην αρχαία φίλη μου Γεωργία Ζώη

 

-Εμείς θα είμαστε το «είναι» κι εσύ το φαίνεσθαι.

-Ααα, δεν με συμφέρει.

-Γιατί, εύκολο πράγμα νομίζεις ότι είναι το φαίνεσθαι;

-Όμως το «είναι» είναι το ουσιαστικό.

-Ναι, αλλά το «φαίνεσθαι» απαιτεί καλλιέργεια

Κι αυτό προϋποθέτει Τέχνη, υψηλή.

 

(12/3/2017, διάλογος που διαμείφθηκε μεταξύ εμού και της Γεωργίας Ζώη, της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ συγκατανευούσης, μετά το πέρας της παραστάσεως στο «Θέατρο Έαρ» (Μαγνησίας 5, πλατεία Βικτωρίας), όπου απολαύσαμε επί σκηνής την ειλικρινέστατη και αυθόρμητη Κατερίνα-Αγγελάκη Ρουκ να συνδιαλέγεται μεταξύ άλλων με την προσωποποιημένη Υποκρισία, με την εξαίρετη ηθοποιό Γεωργία Ζώη ως alter ego και φερέφωνο-προσωπείο της.  «Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι», ο τίτλος αυτής της μοναδικής παράστασης, που ελπίζω να έχει κι ανάλογες, διαλογικές αυτή τη φορά, επί σκηνής συναντήσεις ζώντων ποιητών και τεθνεώτων…)