Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Στην αρχαία φίλη μου Γεωργία Ζώη
-Εμείς θα είμαστε το «είναι» κι εσύ το φαίνεσθαι.
-Ααα, δεν με συμφέρει.
-Γιατί, εύκολο πράγμα νομίζεις ότι είναι το φαίνεσθαι;
-Όμως το «είναι» είναι το ουσιαστικό.
-Ναι, αλλά το «φαίνεσθαι» απαιτεί καλλιέργεια
Κι αυτό προϋποθέτει Τέχνη, υψηλή.
(12/3/2017, διάλογος που διαμείφθηκε μεταξύ εμού και της Γεωργίας Ζώη, της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ συγκατανευούσης, μετά το πέρας της παραστάσεως στο «Θέατρο Έαρ» (Μαγνησίας 5, πλατεία Βικτωρίας), όπου απολαύσαμε επί σκηνής την ειλικρινέστατη και αυθόρμητη Κατερίνα-Αγγελάκη Ρουκ να συνδιαλέγεται μεταξύ άλλων με την προσωποποιημένη Υποκρισία, με την εξαίρετη ηθοποιό Γεωργία Ζώη ως alter ego και φερέφωνο-προσωπείο της. «Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι», ο τίτλος αυτής της μοναδικής παράστασης, που ελπίζω να έχει κι ανάλογες, διαλογικές αυτή τη φορά, επί σκηνής συναντήσεις ζώντων ποιητών και τεθνεώτων…)