Παρουσίαση της Ζωγραφικής εργασίας με χρώματα Ακουαρέλας
του Γιώργου Βούρου με τον γενικό Τίτλο
« Σπάστε τη σιωπή, Σώστε τα καίκια – ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ».
Ο χώρος έμπνευσης και μήτρα αυτής της εικαστικής δουλειάς είναι τα καρνάγια των Ελληνικών νησιών. Τα παλιά σκαριά από τις παραδοσιακές βάρκες και καΐκια είτε τσακίζονται και εγκαταλείπονται σε διάφορα σημεία των νησιών, είτε μένουν ακέραια να σαπίζουν παρατημένα στα καρνάγια .
Αυτά όλα συμβαίνουν κυρίως χάρις ενός προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που χρηματοδοτεί την απόσυρση και πιθανή αντικατάσταση τους από σύγχρονα σκάφη ικανά για υπέρ- αλίευση των θαλασσών.
Τα αποτελέσματα που επίκεινται από αυτή την ενέργεια είναι δυο :
Πρώτον, η καταστροφή των παραδοσιακών μας σκαριών και της Ναυτικής και Ναυπηγικής μας παράδοσης και τεχνογνωσίας και ιστορίας, όπως και της εικόνας των Ελληνικών νησιών με τις ψαρόβαρκες και τα καΐκια. Κατ αυτόν τον τρόπο μια ζωντανή παράδοση και γνώση τουλάχιστον 7000 χρόνων να κινδυνεύει να εξαφανιστεί μαζί με τους ελάχιστους εναπομένοντες παραδοσιακούς ναυπηγούς (καραβομαραγκούς). Δεύτερον, η υπεραλίευση και εξάντληση του θαλάσσιας πανίδας απο τις σύγχρονες μηχανότρατες.
Αυτά δε συμβαίνουν στις Μεσογειακές χώρες με την χρηματοδότηση από κοινοτικούς πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την στιγμή που οποιαδήποτε άλλη πολιτιστική κληρονομιά στις χώρες του βορά την διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού ! Δηλαδή το αντίστοιχο του για τις χώρες του βορά θα ήταν να χρηματοδοτούν την καταστροφή και αντικατάσταση των παραδοσιακών σπιτιών και κτιρίων με νέες τσιμεντένιες ή μεταλλικές κατασκευές ;
Σε καμία περίπτωση δεν είμαι ενάντιος σε οτιδήποτε σύγχρονο καλό, όμορφο και χρήσιμο που όμως σέβεται, προστατεύει και δεν καταστρέφει την παράδοση, τον πολιτισμό και την ιστορία του εκάστοτε τόπου και χώρας. Αυτή η απώλεια υπονομεύει την πολιτιστική και τουριστική μας ταυτότητα !
Αυτοί οι λόγοι και η ψυχή μου ως καλλιτέχνη με οδήγησαν να τα περισώσω εικαστικώς από την φθορά που τα οδηγεί στην ανυπαρξία, σάν να μην υπήρξαν ποτέ ως μέρος μιας εξελικτικής πολιτιστικής πορείας χιλιάδων χρόνων.
Με αυτή την εικαστική εργασία μου προσπαθώ να ευαισθητοποιήσω και να κάνω μια έκκληση να περισώσουμε ότι έχει απομείνει ακόμα εν ζωή από αυτά τα περήφανα σκαριά, όπως και την προσπάθεια για την διαφύλαξη των γνώσεων κατασκευής των παραδοσιακών σκαριών και του επαγγέλματος των καραβομαραγκών, και γιατί όχι την δημιουργία Ναυτικών Μουσείων. Τα καρνάγια των νησιών μας σε όλη τη χώρα είναι γεμάτα με σκαριά που έχουν αφεθεί να σαπίσουν όρθια, είτε ακέραια ακόμη είτε κομματιασμένα, κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν εκθέματα ζωντανής γλυπτικής σε Ναυτικά μουσεία.
Τάχα τα γλυπτά και τα κεραμικά θραύσματα που βρίσκουμε επειδή είναι σπασμένα τα πετάμε στα σκουπίδια η τα αφήνουμε στην τύχη τους να εξαφανιστούν από προσώπου γης με την πάροδο του χρόνου ;
Έτσι, εικαστική αδεία, θέλησα να δώσω μια ύστερη συνέχεια ζωής σε αυτά τα περήφανα σκαριά μέσω μιας εικαστικής Μετουσίωσης .
Ούτως η άλλως τίποτα δεν πεθαίνει πραγματικά παρά μόνο αλλάζει μορφή υλική η άυλη και μετουσιώνεται στο καθαρό Είναι της ύπαρξης του, απογυμνωμένο από οτιδήποτε παλιό και σάπιο, ελεύθερο πλέον να απολαμβάνει την ύπαρξη του στο Σύμπαν γεμάτο με Ζωή, Χαρά, Φως, Ευτυχία !
Αν ευαισθητοποιηθούμε, βλέποντας μια βάρκα, ένα ξύλο, ένα κομμάτι ξύλο ή μέταλλο από μια βάρκα, ένα καΐκι σε κάποια παραλία ή σ ένα χωράφι, δεν θα είναι πια κάτι ασήμαντο, αλλά κομμάτι της πολιτιστικής μας ταυτότητας και Ιστορία μας, είναι κομάτια απο τα «Ξύλινα Τείχη» που έσωσαν την Ελλάδα, την Ευρώπη, την Δημοκρατία και τη Φιλοσοφία, την ελεύθερη σκέψη και βούληση.
Αυτά τα παλιά σκαριά είναι ζωντανές Οντότητες με σώμα – πνεύμα – ψυχή, απόγονοι ενός πολιτιστικού DNA με το οποίο οι πρόγονοι μας αναπτύχθηκαν, έζησαν, ονειρεύτηκαν, ταξίδεψαν, κινδύνεψαν, μετέδωσαν και μετέφεραν εμπορεύματα, γνώσεις και πολιτισμό χιλιάδες χρόνια τώρα ….
Και τώρα στον 21 αιώνα κάποιοι αποφάσισαν, εξ αιτίας της αναλγησίας μας, να τα σβήσουν και να μας εξαφανίσουν ;
Τα ποιήματα που ακολουθούν έχουν γραφτεί ειδικά για αυτά τα εικαστικά έργα απο τον διεθνούς αναγνωρισμένο ποιητή και καθηγητή Δρ. Κωνσταντίνο Μπούρα. Και κάποια άλλα είναι σκέψεις του εικαστικού τους δημιουργού Γιώργου Βούρου.
Κι είπα να κρατηθώ
Να μην ρίξω μερικές ματιές
Στα βάθη αυτών των εικόνων
Απο τον φόβο μην πνιγώ
Στο προφανές Άγνωστο. Δρ Κων. Μπούρας
