από την
Αγγελική Κομπόχολη,
Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών-Φιλόλογος
Η Γεωργία Καρανίκα είναι μία χαρισματική εκπρόσωπος της εικαστικής τέχνης που κατορθώνει να μας εκπλήσσει κάθε φορά με την ομορφιά και τη δυναμική της δουλειάς της. Σμιλεύοντας πάνω στο χαρτί έργα σε έντονα χρώματα δημιουργεί, με μοναδική πλαστικότητα, ένα είδος καλλιτεχνικής μικρογλυπτικής που αιχμαλωτίζει με τη μαγεία της το βλέμμα των θεατών της. Και μιλάμε για μία τέχνη παμπάλαιη και ένα υλικό που έχει αγαπηθεί πολύ σε όλες τις εποχές και απ’ όλους τους λαούς. Γιατί το χαρτί δεν αποτελεί μόνο την ιδανική επιφάνεια για να αποτυπώσει ο άνθρωπος τη σκέψη του ή να απεικονίσει τη φαντασία του, αλλά επιπλέον έχει συχνά από μόνο του την τελειότητα ενός μικρού έργου τέχνης, κι ας θυμηθούμε εδώ τις μάσκες καρναβαλιού από πεπιεσμένο χαρτί της Βενετίας με τη μυστηριακή γοητεία που αποπνέουν, τα περίτεχνα γιαπωνέζικα οριγκάμι, αριστουργηματικά χειροτεχνήματα κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό ή τις καταπληκτικές χάρτινες φιγούρες του ταϋλανδέζικου θέατρου Σκιών, φτιαγμένες με ανθρώπινη μαστοριά και σεβασμό στην παράδοση. Σε όλες τις περιπτώσεις το χαρτί, ως αντικείμενο αισθητικής απόλαυσης, ύλη από τη φύση της «αγνή και άσπιλη» κατά τους ειδικούς, ευαίσθητη σαφώς στη χρήση της, αξιοποιείται με τρόπο μοναδικό στην καλλιτεχνική του έκφραση, συμβολίζοντας ευφυώς την συνύπαρξη των αντιθέτων, το εφήμερο και το αιώνιο, το κοινότοπο και το ιερό, μία αντιθετικότητα που διαπνέει την τέχνη του και την χαρακτηρίζει. Σε αυτό λοιπόν το υλικό, με όλους τους συμβολισμούς και τις αξίες που περικλείει, και κυριότερη αυτήν της ιερότητας, που μας κληροδοτείται κυρίως μέσα από τη λατρευτική του προσφορά σε Δύση και Ανατολή, η Γεωργία Καρανίκα ανασυνθέτει την έκφραση της δικής της καλλιτεχνικής ευφυΐας αποτυπωμένης με ευγένεια και λεπτότητα. Η τελευταία της δουλειά, που παρουσιάστηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής, σε μόνιμη έκθεση στην γκαλερί Σκουφά, στο Κολωνάκι, ασχολείται με το φόρεμα και τις ιδιαιτερότητές του, ιδιαιτερότητες αναδομημένες εικαστικά σε ευφάνταστες καλλιτεχνικές συνθέσεις, με απρόσμενους συνδυασμούς χρωμάτων και υλικών (πέρα από τη βασική ύλη, το χαρτί) που αποπλανούν, στην κυριολεξία, τη ματιά μας. Πολύ περισσότερο όμως από ένα εντυπωσιακά όμορφο στην αισθητική του ανακάτεμα χρωμάτων και υλικών, οι χάρτινες φιγούρες της Γεωργίας Καρανίκα αρθρώνουν εύηχα τη δική τους ζωγραφική γλώσσα και γίνεται το φόρεμα της ένας κόσμος ολόκληρος, ένας κόσμος με ενέργεια και νόημα, που μέσα από την τέχνη της δημιουργού, εκφράζει τον άνθρωπο στο βάθος και την πληρότητά του. Θα υποστηρίξω ότι η μεγαλύτερη μαγεία σε σχέση με τη ζωγραφική, και την τέχνη γενικότερα, πολλές φορές έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή του καλλιτέχνη. Γιατί είναι αυτός που κατορθώνει μέσα από τη δική του ματιά να αναδομήσει, κυριολεκτικά να μετασχηματίσει, τη δική μας οπτική στα πράγματα, που συχνά εγκλωβίζεται σε εύγλωττα σχήματα και «κλισέ». Και γίνεται τότε η δουλειά του η ελπιδοφόρα εκείνη ενθαρρυντική νέα θεώρηση, που κατορθώνει να αποσπά την προσοχή του νου μας από τις κατεστημένες και πάγιες αντιλήψεις, που συχνά καταντούν φυλακές του εσωτερικού μας κόσμου. Αν οι διαπιστώσεις αυτές είναι δεδομένες για κάθε τέχνη, πολύ περισσότερο ισχύουν στην εικαστική τέχνη, που κατορθώνει με την αδιόρατη δύναμη του χρώματος και των υλικών που χρησιμοποιεί, να διεισδύει βαθιά στον ψυχισμό μας και να τον μεταμορφώνει, «μπολιάζοντάς» τον πρώτα-πρώτα με αισθητική και εικαστική χαρά, με χαρά θεάματος. Από την άποψη αυτή η δουλειά της Καρανίκα είναι ένα κόσμημα ψυχής κι η έκθεσή των έργων της μία έκθεση που αναμφίβολα δεν πρέπει να χάσουμε.
