από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Θα υπογραμμίσω άλλο ένα ποιοτικό θεατράκι, off-off Kolonaki, αλλά μέσα στην καινοτόμο θεατρική ζώσα πραγματικότητα (με τα μπούνια, που λένε!). Το «Θέατρο της Οδού Παραμυθίας» της Αλμπέρτας Τσοπανάκη και των άξιων συνεργατών της, ξετύλιξε και φέτος τη βεντάλια των νέων και πολλά υποσχόμενων θεατρικών δυνάμεων του τόπου. Τη δουλειά που έκανε άλλοτε το «υπόγειο» του Κάρολου Κουν και το «Αμόρε» του Γιάννη Χουβαρδά, το «Απλό θεάτρο» και το «Σημείο» (και δευτερευόντως η εξαρτώμενη από την πολιτική εξουσία και τους τσανακογλείφτες «Νέα Σκηνή» του Εθνικού μας Θεάτρου), αυτό το λειτούργημα επιτελεί σήμερα στην «Οδό Παραμυθίας» ένας οργανισμός, που, χωρίς να δρα ως κολλεκτίβα, δίνει βήμα και σκηνή στους νέους. 
Παρακολούθησα και φέτος το «Festival 10 – Έργων Τρόμου» που διοργάνωσε επιτυχώς η Αλμπέρτα με άξιους συντελεστές και κριτική επιτροπή από όλο το φάσμα της ελληνικής πολιτιστικής πραγματικότητας. Τα βραβευθέντα έργα παρουσιάζονται αυτόν το χειμώνα στις δύο σκηνές του «Θεάτρου της Οδού Παραμυθίας». Άξιος ο μισθός όλων τους. Μην τα χάσετε. Αλλιώς θα χαθείτε στη μετριότητα των χρυσοκανθάρων. Αντιθέτως, εδώ γίνεται δουλειά, σοβαρή, επιμελημένη, δονκιχωτική, με άξονα την ποιότητα και την πρωτοπορία. Περιμένω πολλά από αυτό το ανθεκτικό
