Από τον ποιητή και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα…

 

Παρακολουθώ εδώ και πολλά χρόνια τη δουλειά τής Ζωγράφου Κέλλυ Μενδρινού. Βίωσα την αγωνία σας, την απογοήτευσή της, συνέβαλα στην αναθάρρυνσή της, την εμψύχωσα, έβαλα πίνακες στα εξώφυλλα των βιβλίων μου. Στο τελευταίο τής παράγγειλα ένα λογότυπο-σύμβολο δίκην οικοσήμου που να ταιριάζει με τον Τίτλο “ΤΡΙΑ ΆΛΦΑ ΜΙΑ ΉΤΤΑ ΚΙ ΈΝΑ ΩΜΕΓΑ” (Οι Εκδόσεις τών Φίλων, Αθήνα 2017) που μόλις εκδόθηκε. Παρακολούθησα τον τρόπο που εργάστηκε σα να εκπονεί σχέδιο αρχιτεκτονικής κήπου, σα να σχεδιάζει πτητική μηχανή του ντα Βίντσι, σα να κάνει μάθημα ανατομίας στις εβδομοδιαστασιακές Ιδέες κατά Πλάτωνα, σα να ζωγραφίζει σώμα μυστικό αναποκαλύπτου ποιήματος… Τη θαύμασα γιατί σε αυτή την εικόνα υπήρχαν όντως τρία Άλφα, ένα/μία ΉΤΤΑ κι ένα Ωμέγα:

Χάρηκα που είδα την αναγγελία τής έκθεσής της με έργα που την παρακολούθησα να τα κοιλοπονά και να συστρέφεται το πρόσωπό της από οδύνη, εδώ και επτά χρόνια. Ούτε αρκούδα να ήτανε! Οι αρκούδες γεννοβολούν τα χαριτωμένα μωράκια τους κάθε επτά χρόνια.

Η ιδιορρυθμία σε αυτή την ομαδοποιημένη εικαστική σύλληψη είναι Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΜΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΑΨΥΧΩΝ ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ. Τα abstrait της θα μπορούσαν να είναι από ηλεκτρονικά κυκλώματα εγκεφάλων έως αεριοδιάδρομοι ή και αερογέφυρες διαστημικών πολιτειών, ιστοί αράχνης ή κάποιος περίεργος τρόπος να γνέθεις το μαλλί στην Ομηρική εποχή. Οι κήποι της είναι οικόσημα και σύμβολα (σαν το πιο πάνω εξώφυλλο του βιβλίου μου) είναι λαβύρινθοι και οικοτουριστικές διαδρομές… Τα πρόσωπά της είναι τοπία, μαγικά και απροσδιόριστα. Υπάρχει μια ασάφεια στο συνολικό έργο τής Κέλλυ Μενδρινού: σα να μην το έχει ακόμα “βρει”, ή σα να μην υπάρχει τίποτα για να βρεθεί. Ένα είδος παραίτησης, δηλαδή, μπροστά στο άφατο και στο άρρητο!!! ένα είδος παραδόσεως και συνθηκολογήσεως με τα μεγάλα μυστήρια τού Σύμπαντος και της Ζωής, που το φτωχό ανθρώπινο μυαλό, αδυνατεί να συλλάβει, να αναλύσει, να μεταβολίσει…

Είναι αναρχικά δομημένη η εικαστική σκέψη τής Κέλλυ Μενδρινού. Πρόκειται για έναν κατά τη γνώμη μου ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ, αυτιστική πράξης υπέρβασης των ορίων του ατόμου, εκρηκτική βακχεία και διονυσιασμός, με άπλετη ορθολογικότητα εν τούτοις. Αυτός ο ΠΑΡΑΛΟΓΟΣ ΡΑΣΙΟΝΑΛΙΣΜΟΣ, η ανεξέλεγκτη νοησιαρχία, το κλασικίζον μεταμοντέρνο, το παραδοσιακώς μοντέρνο κι εκείνη η περίεργη νοσταλγία για τον τρόπο που ζωγράφιζε, μελετούσε, σχεδίαζε, ζούσε ο Ντα Βίντσι…

Ναι, η Κέλλυ Μενδρινού θα θεωρηθεί κάποτε “κλασική”. Μόνο που δεν θα είμαστε εδώ για να το δούμε.

Προλαβαίνετε!

Μετά λόγου Γνώσεως, Αγάπης, Πίστεως, Ελπίδος, Σοφίας,

προσέρχεσθε!!!

Ταπεινός αναγνώστης τής Τέχνης απαθανατίσεως τού Εφήμερου,

Κωνσταντίνος Μπούρας

www.konstantinosbouras.gr

info από την επίσημη πρόσκληση της έκθεσης:

ΚΕΛΛΥ ΜΕΝΔΡΙΝΟΥ
CORPUS-LOCUS-HORTUS

Στην art gallery

Χώρος: S.G. Art Gallery | Κλεομένους 2, Κολωνάκι | St George Lycabettus Hotel | Αθήνα
Εγκαίνια: Τρίτη, 4 Απριλίου 2017, 8:00 μ.μ.
Διάρκεια Έκθεσης: 4 – 29 Απριλίου , 2017
Ώρες Λειτουργίας: Τετάρτη & Σάββατο: 11:00 – 16:00
Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 11:00 – 14:00 & 18:00 – 21:00,
Επικοινωνία: Τηλ.: 210 7290875, s.g.artgallery@gmail.com
H S.G. Art Gallery παρουσιάζει έκθεση έργων της Κέλλυς Μενδρινού, με τίτλο “CORPUS-LOCUS-HORTUS” σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης Μίλτου Φραγκόπουλου.
Η Κέλλυ Μενδρινού γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Παναγιώτη Τέτση. Συνέχισε στο Παρίσι με μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία της Τέχνης στη Σορβόννη, ενώ παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Leonardo Cremonini στην Ecole des Beaux Arts. Έκτοτε ζει και εργάζεται τόσο στην Αθήνα όσο και στο Παρίσι, μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στις δύο πόλεις. Η πιο πρόσφατη έκθεση έργων της ήταν στην ομαδική των Ελλήνων μαθητών του Cremonini στο Ιταλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο.
Η δουλειά της Μενδρινού τα τελευταία χρόνια αναδεικνύει πολλαπλά ενδιαφέροντα, που έχουν όμως έναν κοινό ενδότερο πυρήνα. Έτσι, τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση συγκροτούν ένα «τρίπτυχο», όπου τρία διαφορετικά θεματικά και υφολογικά μέρη συνθέτουν ένα ενιαίο σύνολο.
Το έργο εστιάζει, αρχικά στην ανθρώπινη μορφή σε άσπρο και γκρίζο. Τα ανθρώπινα σώματα με μολύβι πάνω σε μουσαμά, αχνά, ευαίσθητα και ευάλωτα, εν κενώ, μοιάζουν κλεισμένα στον εαυτό τους, αλλά ταυτόχρονα επικοινωνούν, εκτίθενται απροκάλυπτα ως αυτά που είναι.
Σε μια άλλη θεματική, έργα μικρών και μεγαλύτερων διαστάσεων διερευνούν την αφαιρετική φόρμα και τα χρώματα, που μοιάζουν να αναζητούν μια επικοινωνία με τα μοναχικά αιωρούμενα ανθρώπινα σώματα, σαν να επιδιώκουν τη διαμόρφωση ενός χώρου όπου θα μπορούσαν αυτά δυνητικά να ενταχθούν, να βρουν έναν τόπο να κατοικήσουν. Πρόκειται κατά βάση για έναν τόπο γεωμετρικό που εμπεριέχει κυρίως αναφορές στο αστικό, δομημένο περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει κοσμικές και ψυχικές σημάνσεις. Είναι ένας τόπος αντιφατικός, οικείος αλλά όχι κατ’ ανάγκην φιλικός, συναρπαστικός αλλά και απειλητικός.
Η διερεύνηση του γεωμετρικού χώρου ως τόπου για την ανθρώπινη μορφή τείνει κάποιες στιγμές, μέσα από ανεπαίσθητες μεταλλάξεις της φόρμας, προς το πιο ακανόνιστο, ρευστό ή «οργανικό» και ανοίγεται σε μια τρίτη θεματική: ο τόπος τείνει να διαμορφωθεί σε έναν κήπο, σημείο σύνδεσης του φυσικού και του τεχνητού, ίσως και εξισορρόπησης των αντιθέσεων, όπου το ανθρώπινο σώμα μπορεί τελικά να κατοικήσει.
Τα τρία αυτά πεδία, του σώματος, του τόπου και του κήπου, αποτελούν το περιεχόμενο του έργου της Μενδρινού που παρουσιάζεται υπό τον «τριπλό» τίτλο Corpus – Locus – Hortus.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επιλέγεται τη λατινική εκδοχή των όρων σώμα, τόπος, κήπος τόσο λόγω της διεθνούς διάστασης στη ζωή και τη δουλειά της Μενδρινού, όσο και γιατί τονίζει περισσότερο το «καθαρό» νόημα των τόσο απλών όρων, συνηθισμένων λέξεων της καθημερινής μας γλώσσας, που μπορεί όμως, στη σύγχρονη χρήση, να συγχέονται με άλλες σημάνσεις.