Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

ΘΩΜΑΔΑΚΗ1

Η θεατρική ομάδα “Τελευταία Έξοδος” παρουσίασε στο θέατρο Παραμυθίας το δρώμενο “Τα παγκάκια του κήπου”, σε κείμενα των Έντουαρντ Άλμπι, Νικόλα Άσημου, Κατερίνας Γώγου, Μαρίας Ξενουδάκη και Δημήτρη Ποταμίτη.

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Στράτος Βαλσαμίδης, Φίλια Δελαγραμμάτικα, Αναστασία Παπασπύρου και Ελένη Σπανοπούλου. Σκηνοθεσία-διδασκαλία: Μαρίκα Θωμαδάκη.

ΘΩΜΑΔΑΚΗ2

Μια εξαίρετη «συρραφή» ποιητικών κειμένων με έμπνευση, γνώση, μεράκι, κατανόηση του φιλοσοφικού υποστρώματος της σκέψης των δημιουργών τους. Με άξονα τη «φιλοσοφική αλητεία», την αμφισβήτηση των πάντων, την ανάγκη της πανανθρώπινης ψυχής για Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, οι φωνές των ποιητών συνάντησαν τις ψυχές των άξιων ερμηνευτών, και με την υψηλή καθοδήγηση κι εποπτεία της πανεπιστημιακής δασκάλας, σημειολόγου του θεάτρου και κριτικού Μαρίκας Θωμαδάκη, έδωσαν ένα θέαμα άρτιο, καλαίσθητο, συνεκτικό, συγκινητικό κι αξιομνημόνευτο. Η πρωτοποριακή πειραματική αυτή παράσταση δόθηκε στα πλαίσια του «Festival 10 …έργων τρόμου» που διοργάνωσε η παθιασμένη θεατράνθρωπος Αλμπέρτα Τσοπανάκη στο «Θέατρο Παραμυθίας». Στην τελετή βράβευσης που έλαβε χώραν την Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015 στον χώρο του θεάτρου με τηλεοπτική κάλυψη από την ανασυσταθείσα ΕΡΤ, η παράσταση αυτή διακρίθηκε και θα επαναληφθεί από φθινόπωρο. Μην την χάσετε. Είναι σπάνιο να μην αποκαλύπτονται οι «ραφές» των κειμένων και οι αναπάντεχα συνεργαζόμενοι συγγραφείς να συνομιλούν ως εκ του φυσικού. Ροή, λόγου κι αισθημάτων, νοημάτων και ιδεών, αισθήσεων και διαισθήσεων. Απαιτείται περισσή γνώση, ευαισθησία, αισθαντικότητα κι αγάπη για το Θέατρο, για τον Άνθρωπο, για τη Ζωή και τον Πολιτισμό για να πετύχει ένα τόσον δυσχερές επίτευγμα. Ως θεατρολόγος και κριτικός, ως ποιητής και δοκιμιογράφος, χαίρομαι ιδιαίτερα όταν το βλέπω αυτό να συμβαίνει και το επισημαίνω πάντα μετά χαράς.

ΘΩΜΑΔΑΚΗ3

Η Μαρίκα Θωμαδάκη είναι έναν τόσον σεμνός, ουσιαστικός και περιεκτικός άνθρωπος, που διδάσκει και μόνον με τη χαμηλόφωνη παρουσία της και τη διακριτική, επιλεκτική σιωπή της. Εμπνέει, όπως οι αυθεντικοί φιλόσοφοι, εκμαιεύοντας από τον κάθε έναν τον καλύτερον εαυτό του. Τι βέλτιον μπορεί να ελπίσει κανείς στην αγωνιούσα κι αγωνιζόμενη Ελλάδα της Κρίσης;

 

Μετά λόγου γνώσεως,

 

Κωνσταντίνος Μπούρας

Θεατρολόγος-κριτικός