ένα θεατρικό φιλοσοφικό δοκίμιο για την ελεύθερη επιλογή, για την Δημοκρατία, για το ατομικό και Συλλογικό Ασυνείδητο.
Από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Γι’ αυτό οι σύγχρονοι ηθοποιοί και θεατράνθρωποι γενικότερα θα πρέπει να είναι μορφωμένοι, εγγράμματοι, γραμματιζούμενοι και με συνολική εγκύκλια Παιδεία, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν αυτό το κρυπτικό κείμενο για την ελεύθερη επιλογή και για την ελευθερία τής βούλησης. Δεν αρκεί απλώς η μιμική ή η παντομιμική επάρκεια. Δεν αρκεί να υπακούεις στα κελεύσματα τού σκηνοθέτη. Έπαψε να είναι θεός ο σκηνοθέτης σήμερα, δεν είναι καν «από σκηνής διδάσκαλος», είναι συντονιστής, εμψυχωτής, παρακινητής και διάφορες δευτερεύουσες όψεις των σύγχρονων θεωριών διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού στο θέμα τής ΗΓΕΣΙΑΣ, που δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο όπως άλλοτε, παλαιά.
Τρία δραματικά πρόσωπα / θύματα με το ίδιο όνομα «Αλεχάντρα» (ουδέν προσωπικό, όμως το όνομα υποδηλωτικό «αυτή που απωθεί τους άντρες) συνδιαλέγονται ως μέλη μιας επιτροπής που πρέπει να αποφασίσει κατά πλειψηφίαν (τουλάχιστον, αν όχι και ομοφώνως).
Τελικά το ταυτόν επιτυγχάνεται μέσα από εκτενείς και αδιέξοδους (φαινομενικώς) διαλόγους, συγκρούσεις, κρίσεις, επικρίσεις, κατακρίσεις, αυτοκριτικές, εξομολογήσεις… που οδηγούν μέσα από την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ στην ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, στην ΑΠΟΔΟΧΗ / ΠΑΡΑΔΟΧΗ και στην ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ / ΦΙΛΟΤΗΤΑ / ΣΥΝ-ΧΩΡΕΣΗ.
Το διακύβευμα δεν είναι πού θα διατεθούν κάποια χρήματα, αλλά με ποιο τρόπο θα αξιοποιηθεί η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ και θα θεραπευτεί το ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ.
Οι πληγές επιδέχονται πολλών τρόπων θεραπείας: κάλυψη, επικάλυψη (επί-δεσμος), αναζωπύρωση (ομοιοπαθητική), ενσυναισθήσεως άσκησις (ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ROLE GAMING)…
Αλλά και ΛΗΘΗ, αποφυγή, σταδιακή μηχανιστική επούλωση δια του ΧΡΟΝΟΥ, της φυσικής επεξεργασίας φυσικών και ψυχικών τραυμάτων μέσω της λεγομένης από τον Ευάγγελο Παπανούτσο «αισιοδοξίας τής ανάμνησης».
Η ωραιοποίηση είναι παγίδα. Και η χειρότερη απ’ όλες. Αυτήν ΔΕΝ ψηφίζουν οι τρεις εμμέσως βιασθείσες.
Δεν θα σας αποκαλύψω τι ψηφίζουν για να μην χάσετε το πλεονέκτημα τής έκπληξης όσο διαρκεί αυτή η αποκαλυπτική, ταχύρρυθμος αλλά σχοινοτενής παράστασις, που αναγκάζει τον θεατή να φωνάξει, να ουρλιάξει μέσα του: «Μα αποφασίστε επιτέλους!!!». Αυτό είναι και το κέρδος, η ευστοχία αυτής της άκρως επιτυχημένης θεατρικής απόπειρας να καταδείξουμε την υποκειμενικότητα τής μαρτυρίας, το πολύπτυχο ψηφιδωτό τής Συλλογικής Μνήμης, της οποίας αποτελούμε όλοι από μία ψηφίδα.
Εκπληκτικοί όλοι οι συντελεστές. Ομόθυμο και ομόφωνο το χειροκρότημα. ΠΑΜΨΗΦΕΙ ΆΡΙΣΤΑ σε όλες και όλους:
Συγγραφέας: Guillermo Calderón
Μετάφραση – Ιστορικός σύμβουλος: Ελένη Δρίβα
Σκηνοθεσία: Λητώ Τριανταφυλλίδου
Ερμηνεύουν: Νατάσα Εξηνταβελώνη, Λίλα Μπακλέση και Αγγελική Πασπαλιάρη
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου
Φωτογράφος / Artwork / Video Art: Χρίστος Συμεωνίδης
Κινησιολόγος: Αγγελική Τρομπούκη
Βοηθός Σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Ανθή Παρασκευά Βελουδογιάννη
Προβολή και Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Οργάνωση Παραγωγής: Ραφαέλα Χαμπίπη
Παραγωγή: Olympia Culture
Μην χάσετε αυτό το ρεσιτάλ εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας.
Μετά απολλωνείου περισκέψεως,
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ
info:
Μικρό Θέατρο Κεραμεικού
H Βίλα
(Ο δρόμος που δεν πήραν)
του Guillermo Calderón
σε σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου
Πρεμιέρα: 17 Δεκεμβρίου 2021
Πώς θυμόμαστε την Ιστορία;
Πώς διαχειριζόμαστε ένα τραύμα;
Κι όταν η Ιστορία είναι το τραύμα;
Τρεις γυναίκες που τις λένε «Αλεχάνδρα» συναντιούνται σε ένα δωμάτιο, επιφορτισμένες με το καθήκον να αποφασίσουν το μέλλον της Βίλας Γκριμάλντι, ενός υπαρκτού χώρου βασανιστηρίων και δολοφονιών της Χιλής κατά την δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ (1973-1990). Με χιούμορ και δραματική μαεστρία, ο Χιλιανός συγγραφέας Guillermo Calderón, δημιουργεί τρεις σύγχρονους χαρακτήρες, που ανυποψίαστοι μπαίνουν σε ένα παιχνίδι ανάκτησης της προσωπικής τους ιστορίας. Θα πρέπει η Βίλα να γίνει ένα μνημείο για τις κτηνωδίες που συνέβησαν εκεί; Να παραμείνει ένα ερείπιο, να ξεχαστεί; Να γίνει χώρος τέχνης; Κάθε μια επιλογή εκφράζει μια διαφορετική σχέση με την Ιστορία, αλλά και μια διαφορετική ανάγκη των θυμάτων της.
Η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφυλλίδου σε συνεργασία με ένα ξεχωριστό θίασο ηθοποιών, την Νατάσα Εξηνταβελώνη, την Λίλα Μπακλέση και την Αγγελική Πασπαλιάρη, εξετάζουν τον απόηχο ενός τέτοιου τραυματικού γεγονότος στην σύγχρονη πραγματικότητά μας, καθώς και την παράδοση της συστημικής βίας πάνω στο γυναικείο σώμα. Η κληρονομιά μιας δικτατορίας που βαραίνει τους ήρωες του έργου δεν είναι άγνωστη σε εμάς. Μήπως είμαστε όλοι, τελικά, παιδιά μιας δικτατορίας κι έμμεσα ή άμεσα απόγονοι ενός τραύματος;
Ίσως η Βίλα πρέπει τελικά να γίνει θέατρο, για να φιλοξενήσει τις χαρές και τις λύπες που ξεπερνούν την φαντασία των δημιουργών της.
Info
Μικρό Θέατρο Κεραμεικού: Ευμολπιδών 13, Γκάζι (3′ από μετρό Κεραμεικού)
Πρεμιέρα: 17 Δεκεμβρίου 2021
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 15€, 12€ μειωμένο
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/villa/
⮚ Μέχρι την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου, θα ισχύει η ειδική τιμή προπώλησης των 12€.
*Η παράσταση θα λειτουργήσει σύμφωνα με τις επικαιροποιημένες οδηγίες ασφαλούς διεξαγωγής ζωντανών θεαμάτων, ακροαμάτων & λοιπών παραστατικών τεχνών σε κλειστούς χώρους και με υποχρεωτική χρήση μάσκας.
