Ήταν τόσο συγκινητική η χθεσινή σας ενεργός συμμετοχή
στην ακάματη διαδραστική ποιητική μας συνοδοιπορία
στο κατάμεστο ΊΔΡΥΜΑ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ,
που έκλαψα λυτρωτικά
και κατάλαβα για πρώτη φορά ίσως
πως άξιζαν τόσες πληγές και τόσα τραύματα
που δέχομαι από “συναδέλφους” καλοθελητές (να μία λέξη που δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα – όπως και το φιλότιμο, το οποίο εμείς διαθέτουμε σε υπερεπάρκεια).
θα συνεχίσουμε όλες και όλοι μαζί στον απαρέγκλιτο πνευματικό μας δρόμο προκειμένου να επιδράσουμε ευνοϊκά στην “περιρρέουσα ατμόσφαιρα” για το Κοινό Καλό κ’ Αγαθό…
δεν βρίσκω άλλα λόγια να πω… Ο πανδαμάτωρ Χρόνος, η Νέμεσις, η Θέμις και το συμπαντικό άγραφο Δίκαιο θα συμπληρώσουν τα υπόλοιπα…
σας αφιερώνω την επόμενη συλλογή μου που βρίσκεται σε διαδικασία συμφωνικής συνθέσεως…
ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ.
ο καιρός δεν μας πτοεί. αφού αντέξαμε το δηλητήριο κάποιων δήθεν ομοτέχνων, μιθριδατισμός…
Ιδού και η σημερινή εισήγησή μου:
