Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
«Το παράδοξο του Diderot» σε όλο του το μεγαλείο. Ένα μοντέλο, άνεργη ηθοποιός, ετεροαπασχολούμενη κι απλήρωτη καλλιτέχνις δυναμιτίζει τον ψυχισμό της με τον ταυτιστεί απόλυτα (ψυχή τε και σώματι, που λέμε) με την Σοφόκλεια Αντιγόνη, την οποία ερμηνεύει σε κάποια παράσταση («θέατρο εν θεάτρω»). Η εμμονή της με το «να θάψουμε τους νεκρούς» (τόσο επίκαιρη την εποχή της έξαρσης του προσφυγικού) της γίνεται ψύχωση και μοίρα. Το ηθικό δίδαγμα αυτού του φιλολογικώς προσανατολισμένου θεατρικού έργου του σκηνοθέτη και συγγραφέα Γιάννη Σολδάτου, το πέμπτο στη σειρά «Ιερή Πόρνη» διερευνά τα όρια ηθοποιού-ρόλου, πραγματικότητας-φαντασίας, εγώ-οι άλλοι και θέτει σημαντικά υπαρξιακά και κοινωνιολογικά προβλήματα διαχείρισης του εαυτού και της σαφούς οριοθετήσεως του ατόμου ως προς το περιβάλλον του, χωρίς τα όρια να γίνονται σύνορα αδιαπέραστα και περιχαρακωμένα, βεβαίως. Όμως χωρίς όρια, θα βουλιάξουμε σε μια χαοτική σούπα εντροπίας, όπου θα χαθούμε όλοι στο δικό του χωροχρονικό α-συνεχές ο καθένας. Αυτή η φιλοσοφική διερεύνηση περνάει αναγκαστικά μέσα από την αλλοτρίωση του ατόμου και την απαλλοτρίωση του σώματος στο ιερό λειτούργημα της πορνείας, όπου πρέπει να είναι κανείς πολύ δυνατός, αυτάρκης και μονομανώς πανηδονιστής για να αντέξει την κατάλυση των πάσης φύσεως ηθικών και κοινωνικών ορίων.
Πολύ καλή διαπραγμάτευση του θέματος από δραματουργικής πλευράς. Ο έμπειρος σκηνοθέτης ξέρει να δημιουργεί, να κλιμακώνει και να αποκλιμακώνει εντάσεις δια της δυναμικής της ομάδας κι αξιοποιώντας τα θέσφατα της ομαδικής ψυχολογίας.
Ζωγραφικοί οι φωτισμοί, δραματική λειτουργική και διακριτικά σημαίνουσα η μουσική του Νίκου Βασιλόπουλου. Εκπληκτικής ομορφιάς και σκηνικής αποτελεσματικότητας τα κοστούμια που σχεδίασε η έμπειρη σκηνογράφος-ενδυματολόγος Έφη Βενιανάκη.
Και οι τρεις ηθοποιοί (ΜΑΡΙΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ,
ΣΑΝΤΡΑ ΧΑΛΤΟΥΠΗ) είναι υπέροχοι, αυτοθυσιαστικοί, αυταπαρνησιακοί, αυτενεργούντες σε άψογη αρμονική συνεργασία με τους άλλους και σε αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο, όπου ηθοποιοί και θεατές συμπλέκονται και συνυφαίνονται στο φαντασιακό σύμπαν του υπέροχου «Εσωθεάτρου» στο Θησείο, Ακταίου 3, δίπλα στην εκκλησία, λίγο πιο κάτω από τον ηλεκτρικό σταθμό, μέσα από το παρκάκι, από την πάνω πλευρά των γραμμών προς Πετράλωνα.
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω αυτή τη θεατρική μυσταγωγία και σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Κωνσταντίνος Μπούρας
info από το facebook του Εσωθεάτρου:
Στη σειρά ΙΕΡΗ ΠΟΡΝΗ, η πέμπτη παραγωγή
ΓΙΑΝΝΗ ΣΟΛΔΑΤΟΥ
ΕΙΜΑΙ Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ…
Σκηνοθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Φωτισμοί – Μουσική:
ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ
Κοστούμια: ΕΦΗ ΒΕΝΙΑΝΑΚΗ
ΠΑΙΖΟΥΝ:
ΜΑΡΙΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ
ΣΑΝΤΡΑ ΧΑΛΤΟΥΠΗ
ΕσωΘέατρο
Ακταίου 3, Θησείο (πλησίον σταθμού του Ηλεκτρικού)
Πρεμιέρα: 9 Απριλίου 2016
Κάθε Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 6 μ.μ.
Διάρκεια 65: λεπτά.
Στο Είμαι η Αντιγόνη…, η ηρωίδα βρίσκεται στη σημερινή Αθήνα, της ανέχειας και του τεράστιου προσφυγικού προβλήματος, με τους νεκροζώντανους να στοιβάζονται στα πάρκα και στις πλατείες, διεκδικώντας την αποκατάσταση της ισσοροπίας που διαταράχηκε από την νέα ύβρι των κατοίκων αυτής της χώρας. Είναι η μόνη που βλέπει το μίασμα, όταν οι άλλοι δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν.
