Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Ο πολύς οίκτος βλάπτει κι ο καλός Σαμαρείτης θα βρει το μπελά του αν επιδείξει χριστιανική, βουδιστική ή σοσιαλιστική αγάπη προς τον πλησίον του. Αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα τού έργου τής Μαίης Σεβαστοπούλου που ανεβαίνει στο θέατρο “Τόπος Αλλού” επί της οδού Κεφαλληνίας.
Με δόσεις μεταφυσικής, με απομυθοποιητική διάθεση τής ρομαντικής φυγής από την πραγματικότητα, ένα απολύτως ρεαλιστικό έργο, μια “φέτα ζωής” από το σώμα τής πολύπαθης Ελλάδας τής Κρίσης, της ανεργίας, τής φτώχειας και της υποαπασχόλησης.
Διάλογοι κοφτεροί, στακάτοι, άμεσοι κι εύστοχοι. Θεατρικώς λειτουργική η γύμνια του σκηνικού. Η οικονομική δυσπραγία ωθεί τους παραγωγούς στη λιτότητα. Το “φτωχό θέατρο” τού Γκροτόφσκι θα γίνει σε λίγο η μόνη εναλλακτική μας δυνατότητα.
Η Αριάδνη Καβαλιέρου στο ρόλο τής ναρκομανούς κοπελίτσας έκανε ό,τι ήτο εφικτόν για την αληθοφάνεια τής ερμηνείας της, έπεισε τον θεατή για το νεαρόν τής ηλικίας της, όμως η εκφορά τού λόγου προέδιδε την αθωότητα τής ψυχής της και την έλλειψη προσλαμβανουσών εικόνων πάνω στις οποίες θα μπορούσε να στήσει με το σύστημα τού Στανισλάβσκι ή άλλο το πρόσωπο που εκλήθη να υποδυθεί. Η αναλογική μέθοδος ευρέσεως κοινών στοιχείων από την προσωπική μας εμπειρία με το υπό-βαθρο τής “ψυχής” τού δραματικού προσώπου που ερμηνεύουμε λειτουργεί συνήθως επαγωγικά. Δεν χρειάζεται να έχουμε πεθάνει για να ενσαρκώσουμε ένα πτώμα. Δεν χρειάζεται να έχουμε βυθιστεί στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά ή στο σεξ για να ερμηνεύσουμε ανάλογους ρόλους. Η Βίβιαν Λη στο “Λεωφορείο ο Πόθος” ταυτίστηκε τόσο πολύ με την Μπλανς Ντυμπουά που μετέφερε τη σκηνική της συμπεριφορά κι εκτός σκηνής, με αποτέλεσμα να καταρρακωθεί σωματικώς, ψυχικώς και πνευματικώς και να απολέσει την κοινωνική της ταυτότητα. Για να αποφύγει την ψυχοπαθολογική ταύτιση με τον ρόλο ο ηθοποιός πρέπει να διαθέτει εσωτερικές αντιστάσεις, αυτογνωσία, πλήρη κατοχή τών εκφραστικών του μέσων και να γνωρίζει πώς να απεκδυθεί το ρόλο του μετά την παράσταση. Ας θυμηθούμε το συμβολικό ποίημα του Καβάφη: “κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός που όταν η παράστασις τελειώσει αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται”. Βέβαια, ο Καβάφης μιλάει – κατά την ταπεινή μου γνώμη – για τη ζωή και την παρούσα ενσάρκωση, την οποία οφείλουμε να εγκαταλείψουμε ως σοφοί, χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη αξία στο σώμα-ρούχο που καλούμεθα να παραδώσουμε προς ταφήν ή στην πυρά.
Για να ξαναγυρίσουμε στο θέατρο, η ερμηνεία τής νεαρής Αριάδνης Καβαλιέρου, ενδιαφέρουσα και λειτουργική δεν ήταν ιδιαίτερα πειστική, ενώ αντιθέτως, ο πολύ έμπειρος και μεγαλύτερός της ηθοποιός Κωνσταντίνος Χατζούδης, που τον έχουμε δει και τον ρόλο τού Περόν, κράτησε με μέτρο, με ρυθμό, με αληθοφάνεια το ρόλο του. Δεν λέω πώς ήταν λάθος διανομή, θα προτιμούσα όμως να δω μια μεγαλύτερη – ηλικιακώς – ηθοποιό σε αυτό τον δύσκολο ρόλο τής ναρκομανούς. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, πως η Αριάδνη Καβαλιέρου πρέπει να αποκαρδιωθεί και να σταματήσει να παίζει. Αντιθέτως, θα πρέπει να δουλέψει και να επεξεργαστεί το ταλέντο της για να αποδώσει τη διαμαντένια λάμψη που του αρμόζει.
Η εικαστική επιμέλεια τού σκηνικού χώρου από την Σταυρούλα Καβαλιέρου υπομνηματική (ας μου συγχωρεθεί το ευφυολόγημα με την παραπομπή στο μνημόνιο αλλά και στο μνήμα και στη μνήμη και στην υπόμνηση-υπενθύμιση).
Η Μαίη Σεβαστοπούλου είναι μια ιδιαίτερα έμπειρη, πολυπρισματική και παραγωγική θεατράνθρωπος. Κάθε φορά μας εκπλήσσει με τη ζωντάνια και το σκηνικό της κέφι. Κινείται κι αυτή, όπως και η Άννα Λάζου (μία άλλη σημαντική κι επίμονη θεατράνθρωπος, εμψυχώτρια τής φοιτητικής ομάδας “Δρυς”) στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ τού επαρκούς επαγγελματισμού και του υγιούς ερασιτεχνισμού (με την καλή έννοια του εραστή τής Τέχνης). Αυτό καθιστά κάθε παραγωγή της ενδιαφέρουσα και μη αναμενόμενη.
Παραμένω πάντα θιασώτης της.
info:
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο
Θέατρο «Τόπος Αλλού»
Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων
Τηλέφωνα: 2108656004 – 2108679535
Ώρα έναρξης 21.00
Διάρκεια παράστασης: 1 ώρα και 20 λεπτά.
Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ. Φοιτητικά και ανέργων 5 ευρώ.
Για περιορισμένες παραστάσεις.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ……