Με την Αγγέλικα συνεργαστήκαμε πρώτη φορά το 2003-2004 όταν μετέτρεψα σε ποιήματα στα γλυπτά φωνήματά της. Καρπός εκείνης της δουλειάς το βιβλίο μου «Ερέτης Ιώδους». Αυτή η πολλαπλή αναστροφή (το φώνημα που γίνεται παλμός, γράφημα, γλυπτό, για να εμπνεύσει έναν ποιητή και να το μετατρέψει σε λόγο εκτενή) ήταν μια ερευνητική εργασία και για τους δυό μας με αμφοτεροβαρή πλεονεκτήματα και κέρδη. Για μένα ήταν μια αφορμή να ανακαλύψω τη μουσικότητα μιάς γλώσσας που θεωρούσα αυτονόητη, ήταν όμως περισσότερο πολυπρισματική απ’ ό,τι μπορούσα μέχρι τότε να φανταστώ. Η έρευνα αυτή συνεχίζεται μέχρι τώρα και για πάντα. Κάθε φορά που συναντώ την Αγγέλικα Κοροβέση, κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τη δουλειά της και το πολύπλευρο έργο της γίνονται μάρτυρας και κοινωνός μιας διαχρονικής μαγείας, της μόνης που υπερβαίνει ακόμα και το Θάνατο… Ιδού λοιπόν το χθεσινό πόνημά μου:
ΕΙΡΗΝΗ: τρία μακρά «ι»,
Το πρώτο δίφθογγος,
Σχηματίζουν ένα ισοσκελές
Τρίγωνο υπό την προεδρίαν
Μίας Αρχής, Πρώτης μεταξύ
ανίσων. Το τρίγωνο δεν είναι
ισόπλευρο. Πώς θα μπορούσε
άλλωστε, όταν όλα τα δάχτυλα
ίσα δεν είναι; (διαλογιζόμενος
πάνω στα γλυπτά «Ειρήνη»,
«Paz», «Peace» της γλωσσο-
Ερευνήτριας εικαστικού
Αγγέλικας Κοροβέση,
Ιανός 10/7/2017).
Κωνσταντίνος Μπούρας
