Ψυχαναγκασμοί κι Ελευθερία
Οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη
Να πιστέψουν
Σε σωτήρες, σε μεσσίες, σε σωσίες
Του Θείου,
Μπαλώνοντας έτσι όπως-όπως
Την υπαρξιακή τους αγωνία…
«Φόβος μπροστά στην Ελευθερία»,
Όπως θα έλεγε ο Έριχ Φρομ.
Αν ήρθαμε σε αυτόν τον πλανήτη,
Ήταν για να εξελιχθούμε
Μέσα από την άσκηση της Ελεύθερης
Βούλησης,
Να κάνουμε λάθη και να πληρώσουμε
Το τίμημα,
Να αστοχήσουμε
Και να ξαναπροσπαθήσουμε,
Να ελπίσουμε και να απογοητευθούμε,
Να ανασάνουμε ευτυχισμένοι,
Να βιώσουμε εμπειρίες πρωτόγνωρες
Και στο τέλος, ν’ αναφωνήσουμε:
«ζήσαμε μια υπέροχη εποχή,
Με τα πάθη και τα λάθη μας,
Με την εύνοια της Μοίρας
Και τη χρεοκοπία μας,
Με τον έρωτα και τη διάψευσή του,
Με τους γάμους και τα διαζύγιά μας,
Με τα παιδιά που ήταν ανάξια
Των προσδοκιών μας
Κι εκείνα που μας ξεπέρασαν
Εκνευρίζοντάς μας,
Με τους μαθητές που μας τίμησαν
Ως δάσκαλό τους
Κι μ’ εκείνους που δεν θα ήθελαν
Ούτε να μας ξέρουν…».
Τελικά εκείνο που μένει
Είναι μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα
Η ανάμνηση της ευτυχίας
Κι ο θρίαμβος της αποχώρησης
Των γενναίων:
«Ζήσαμε μια γεμάτη ζωή,
Δεν μετανιώνουμε για τίποτα
Και τώρα φεύγοντας
Αποχαιρετούμε
Τα δάση, τα λαγκάδια,
Τις πεδιάδες
Και κυρίως τη θάλασσα,
Όπως στραφταλίζει
Κάτω από το χάδι του Ήλιου…
Ναι, ζήσαμε μιαν ωραία ζωή».
Και μετρώντας τις πληγές μας
Σα γατιά,
Θα χωθούμε
Κάτω από το γαλάζιο γιασεμί
Για να πεθάνουμε
Χωρίς να στεναχωρήσουμε κανέναν.
Παρακαλώ, κανένας να μην ενοχληθεί.
Ο θάνατος είναι επιστέγασμα
Ωραίων στιγμών,
Ίσως η πλέον ηδονική, ιδανική
Εμπειρία
Για τους κουρασμένους,
Για τους διψασμένους
Πολεμιστές,
Τους εραστές της Αλήθειας.
Αθήνα, 19/8/2015
