Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα. Ο Πέτρος Νάκος είναι ένας αυθόρμητος, γνήσιος θεατράνθρωπος, με μύτη κυνηγόσκυλου. Ξέρει να οσμίζεται τη δραματικότητα σε κείμενα (θεατρικά και μη, να δημιουργεί επί σκηνής συγκρούσεις, να αναδεικνύει τους ρόλους, να προβάλλει τους ηθοποιούς). Στη συγκεκριμένη περίπτωση του κλασικού αριστουργήματος (του μόνου) δια χειρός Ιάκωβου Καμπανέλλη, προέβη σε μία απολύτως θεμιτή ρετρό (με...

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Γενικώς απαρέσκομαι στο πολύ ξεμπρόστιασμα και ξεγύμνωμα επί σκηνής. Καλά τα σώψυχα και δουλειά τους είναι να τροφοδοτούν την Τέχνη ως πρώτη ύλη ΠΡΟΣ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΙΝ. Η ψυχανάλυση έκανε πολλή ζημιά στο θέατρο και στη λογοτεχνία γενικότερα. Εξ αιτίας της και χάριν αυτής γεννήθηκε ίσως το μοντέρνο, τράφηκε το μεταμοντέρνο και μεταλλάσσεται ως καταστροφικός ιός σηψαιμίας στο μετά το μεταμοντέρνο θολό...

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα   Ναι, υπάρχει πρωτοπορία και υψηλή αισθητική κι ασκητική αφοσίωση στην Τέχνη κι έμπρακτος ιδεαλισμός και ρομαντικός υπαρξισμός αισιόδοξου τύπου. Κι όλα αυτά όχι βεβαίως στις κρατικές κι επιχορηγούμενες σκηνές μας (αααα μπααααα!) ούτε στα κρατικοδίαιτα φεστιβάλ, αλλά σε χώρους εκτός-εκτός-εκτός (γενικώς), που διατηρούνται χάρη στο μεράκι και την αφοσίωση καλλιτεχνών που πυραναλώνονται στην...

  Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα     «ΜΑΓΚΝΤΑ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ», όπως λέμε «ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ», ή «από μένα για μένα με αγάπη». Ο θεατρικός βερμπαλισμός σε όλο το ναρκισσιστικό του μεγαλείο. Μόνο που το θέατρο δεν είναι πανεπιστημιακή παράδοση μαθήματος, αλλά δράση, που αφορά ή πρέπει ν’ αφορά υποκριτές και θεατές. Κι αν «εν αρχή ην ο λόγος», έχει κι άλλο μετά …την αρχή. Κουραστικός o εισαγωγικός μονόλογος (δίκην...

  Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Franz Kafka, “Kafka’s freaks”, στο θέατρο «Φούρνος». Ο Νικόλας Βαγιονάκης είναι άξιος για βραβείο ερμηνείας πρώτου (και μοναδικού) ανδρικού ρόλου. Συνθέτοντας, διασκευάζοντας τα διηγήματα του Φραντς Κάφκα («Αναφορά σε μία ακαδημία», «Ο καλλιτέχνης της πείνας» και «Μεταμόρφωση»), σκηνοθετώντας κι ερμηνεύοντας έναν τραγικό κλόουν-πίθηκο, που αναμασά τα τετριμμένα του...