Από τον θεατρόλογο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα   Με στοιχεία από το θέατρο σκιών και το «Μαύρο Θέατρο της Πράγας», ο Σέρβος σκηνοθέτης Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς εικονοποίησε θεαματικά τη σκηνή από το καρναβάλι της Βενετίας, πεδίο μεταμφιέσεων, πλαστοπροσωπιών και διαψεύσεων, οικογενειακών συγκρούσεων και ψυχοδραμάτων. Το διονυσιακό στοιχείο αυτής της πανάρχαιας εορτής ενέχει τη βακχική μανία και το Ά-λογο στοιχείο της ενθουσιώδους εκτονώσεως του...

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Παρόμοιες δράσεις, με πολλαπλούς αποδέκτες και καλλιτεχνικά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνσιν, λειτουργούν ως βόμβες θετικής ενέργειας σε εποχές μίζερες, σε καιρούς αυτομαστίγωσης, αυτολύπησης, μυκτηρισμών παντός είδους. Η Ελλάδα παρήγαγε πολιτισμό ανά τους αιώνες κι είναι σήμερα εδώ, ενωμένη, δυνατή, ανθεκτική, αισιόδοξη, χαρούμενη, έτοιμη να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο με τιτάνιες προσπάθειες. Η...

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα   Ο Έρωτας ως θεοποιημένη φυγή από τα προβλήματα και τις ευθύνες, η ανάθεση του δυσβάσταχτου υπαρξιακού φορτίου στους ώμους, του «δυνατού», του «άντρα», του «ερώντος», το λιθάρι του Σισύφου σε φίλια χέρια, σεισάχθεια, ή «μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα». Δεν παραπέμπω σε καμία οικονομική, πολιτική, κοινωνική ή άλλη πραγματικότητα. Μιλάω για τον εσωτερικό κόσμο ηρώων και κοινών θνητών και τα...

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Οι σύγχρονες διαδραστικές μορφές θεατρικής έκφρασης έχουν πολλά στοιχεία από το agit-prop (agitatia-propaganda), αφού οι εμψυχωτές αυτών των περισσότερο ή λιγότερο αυτοσχεδιαστικών θεαμάτων χρησιμοποιούν τη σκηνή (όχι απαραίτητα σε αμιγώς θεατρικούς χώρους) προκειμένου να εκφράσουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή να προκαλέσουν μιαν επιθυμητή αντίδραση, ευαισθητοποιώντας το κοινό πάνω σε ένα...

Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα Ο ομηρικός ποιητικός λόγος συναντιέται στην ορχήστρα και στον περιβάλλοντα χώρου του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου με την μακραίωνη γιαπωνέζικη παράδοση του θεάτρου Νο χάρη στο φιλόξενο φεστιβάλ Αθηνών και τη σκηνοθετική επάρκεια του Μιχαήλ Μαρμαρινού, ενός σεμνού βιοενεργειακού θεατρανθρώπου, που ξέρει να προσπερνά εμπόδια, να δέχεται προκλήσεις, να μεταβολίζει αποτυχίες και να εξελίσσεται. Η...