Το 25ο βιβλίο του θεατρολόγου-κριτικού Κωνσταντίνου Μπούρα δίνει μια νότα χαράς κι αισιοδοξίας στις κρίσιμες εποχές που ζούμε. Ο συγγραφέας μάς προσφέρει μια «φέτα ζωής» από την Αρχαιότητα. Είναι σημαντικό να δούμε πώς – ακόμα και στα δύσκολα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, και ειδικά τότε – οι Αθηναίοι διασκέδαζαν με την ψυχή τους και διακωμωδούσαν τα πάντα, αφού, ως φιλοσοφημένοι που ήταν, είχαν επίγνωση της ματαιότητας των εγκοσμίων – και γι’ αυτό, όχι μόνο δεν τα περιφρονούσαν, αλλά τα τιμούσαν, με το παραπάνω. Κι αφού «ο βίος είναι βραχύς και η τέχνη μακρά» φρόντιζαν να διανθίζουν τη διασκέδασή τους με ευφάνταστα φαγητά και ποτά, και να μεγεθύνουν την ψυχαγωγία τους στο έπακρο επινοώντας ομαδικά παιχνίδια και καινοφανή θεάματα για όλες τις ορέξεις. Έτσι γινόταν η ζωή τους έργο τέχνης και το σώμα τους ναός όπου τιμούσαν όλες τις επίγειες ηδονές χωρίς τις μεταγενέστερες ενοχές και δίχως υποκρισία, με την απαραίτητη όμως αιδώ που επέβαλλε η κοσμιότητα, η αξιοπρεπής διαβίωση, τα χρηστά ήθη και οι νόμοι του κράτους. Και μην φανταστείτε ότι δεν υπήρχαν κανόνες στα αρχαία συμπόσια κι ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε οποιαδήποτε στιγμή. Όχι! Βεβαίως όχι. Αν νομίζετε κάτι τέτοιο, απατάσθε πλάνην οικτράν, που λένε. Συγχέετε το όργιο με το συμπόσιο. Ακόμα και για το πόσες γουλιές κρασί θα πιούν από το ποτήρι τους υπήρχε κανόνας. Οι Ρωμαίοι αντέγραψαν τους Έλληνες, εκβαρβαρίζοντας εν πολλοίς τα λεπτεπίλεπτα έθιμά τους. Το ίδιο έκαναν και οι γύρω λαοί. Πολλές φορές συγχέουμε τις εποχές και τους αιώνες, τις εθνότητες, τις φυλές και τα κράτη της μακρινής εκείνης εποχής. Το βιβλίο αυτό, που βασίζεται μόνο στα σωζόμενα αρχαία κείμενα, αλλά και στα έργα Τέχνης κι Αρχιτεκτονικής που έφτασαν έως εμάς, έρχεται να μας διαφωτίσει με εύληπτο τρόπο για την προετοιμασία ενός τυπικού αρχαίου συμποσίου, για την προμήθεια των υλικών, την προετοιμασία του σπιτιού και την παρασκευή του φαγητού, την υποδοχή των καλεσμένων (αλλά και των …απρόσκλητων), τις φάσεις και τα στάδια της γιορτής, το ξεσάλωμα (ή ξεφάντωμα του τέλους), την αποχώρηση (ή την εκδίωξη) των καλεσμένων, τους πορτοφολάδες που καραδοκούσαν στα σκοτεινά δρομάκια για να γδύσουν (κυριολεκτικά) τους μεθυσμένους χαροκόπους, για την επόμενη …μέρα, αλλά και για το φαγοπότι σε ταβέρνες, σε θέατρα και σε αγρούς. Κι όλα αυτά, σαν μια ανάλαφρη αφήγηση. Ο συγγραφέας, σε ρόλο παραμυθά, μας ξεναγεί σε μιαν άλλη εποχή, φιλοτεχνώντας ένα μεγάλων διαστάσεων μωσαϊκό από σκόρπιες ψηφίδες. Το κείμενο αυτό μπορεί να διαβαστεί και σαν χαριτωμένος θεατρικός μονόλογος και ν’ ανεβεί στο θέατρο από έναν επαρκή ηθοποιό (ή ολόκληρο θίασο). Οι μίμοι αποκλείονται! Όλες οι μεταφράσεις των 777 αρχαίων αποσπασμάτων εκπονήθηκαν από τον ίδιον τον ποιητή με πολλή επιμέλεια, αλλά και φροντίδα για τη διασκέδασή σας. Στο τέλος, παρατίθενται και συνταγές των αρχαίων. Καλή σας όρεξη και καλή διασκέδαση!