Από τον θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα
Μπορεί Προμηθέα Δεσμώτη να μην είδαμε, μπορεί ο Αισχύλος να ήταν πεταμένος με μικρά γράμματα κάτω από τον τίτλο του δράματος, Μπέκετ όμως είδαμε οπωσδήποτε, χάρη στην έμπνευση του σκηνοθέτη να διακωμωδήσει, να παρωδήσει, να εκσυγχρονίσει, να αποδομήσει, να του βγάλει τα μάτια εν τέλει και να του αλλάξει τα φώτα… Ο Γεράσιμος Γεννατάς είναι πολύ ιδιαίτερος εύπλαστος και ταλαντούχος ηθοποιός, που μπορεί να υποδυθεί τα πάντα (σχεδόν). Έφτιαξε λοιπόν με στέρεα υλικά έναν δραματικό κλόουν, που ξεπήδησε θαρρείς από το «Περιμένοντας τον Γκοντό». Και μέχρις εκεί. Όλα τα άλλα ήταν αδιάφορα, άσχετα, ξεκούδουνα, απρογραμμάτιστα, πρόχειρα, προσχηματικά, αλλούτερα, αλλοσούσουμα και ούτω καθεξής (ξέμεινα από συνώνυμα). Καλύτερες οι σχολικές και φοιτητικές παραστάσεις. Ακούς τουλάχιστον το λόγο κι εκτιμάς τις καλές προθέσεις των συντελεστών. Μα, επιτέλους, τι άλλο θα δούμε στη χώρα της φαιδράς πορτοκα-ελαίας; Τέτοια αυτοκαταστροφική μανία πλέον; Τέτοια αποδόμηση των πάντων; Κουραστήκαμε από την τριαντάχρονη πολιτισμική κρίση και γκρεμίζουμε τα πάντα για να μη βρουν τίποτα οι εχθροί να κάψουν; Στην προκειμένη περίπτωση οι εχθροί περιττεύουν. Τα καταφέρνουμε μια χαρά από μόνοι μας. Ό,τι δε κατάφεραν δύο φορές οι Πέρσες με τις ορδές τους, το κατάφεραν οι Έλληνες με τον Πελοποννησιακό εμφύλιο πόλεμο. Εύγε μας.
Εξηγούμαι, αφού δέχτηκα ήδη τις πρώτες ευγενικές διαδικτυακές αντιδράσεις: η μετάφραση κατ’ αρχήν, φιλοτεχνημένη από τον άξιο Γιώργο Μπλάνα, ταίριαζε μάλλον στις τραγικωμωδίες του Ευριπίδη παρά στον υψηλόφρονα Αισχύλο. Το κείμενο διανθίστηκε με υπαρξιακές ψυχαναλυτικούρες κι οι ηθοποιοί αυτοσχεδίασαν μπεκετικώς (“Πράξη χωρίς Λόγια” – “Περιμένοντας τον Κοντό”).
Η ηθοποιός με την έντονη βορειοευρωπαϊκή προφορά που υποδύθηκε την Ιώ, ξεκόλλησε μάλλον από αστικό δράμα του Στρίντμπεργκ. Τουλάχιστον, ας έπαιρνε έναν εκγυμναστή λόγου για να της μάθει το ρόλο της. Το couleur-locale αυτό ταίριαζε μάλλον στους Σκύθες των αριστοφανικών κωμωδιών και όχι στην τραγικότατη δύσμοιρη Ιώ.
Οι δύο καλοί ηθοποιοί που υποδύονταν το Κράτος, τη Βία, τον Ερμή, το έπαιξαν πολύ μπρεχτική αποστασιοποίηση, τσίρκο και βερολινέζικο καμπαρέ.
Ο ηθοποιός που υποδυόταν τον επώνυμο ρόλο είχε καλή ορθοφωνία και ταιριαστό παράστημα, αλλά πέραν αυτού ουδέν…
Ο χορός των Ωκεανίδων γραφικός κι αντι-τραγικός. Ταίριαζε μάλλον στους “Όρνιθες” του Αριστοφάνη.
Τι άλλο να πω; Καλό το αφαιρετικό σκηνικό, λειτουργικά τα διαχρονικά κοστούμια (που λες και τα δανείστηκαν από τους “Αθλίους” του Βίκτωρος Ουγκού!!!
Χάλια! Χάλια αδιόρθωτα. Όχι όμως και σαν του Αίαντα από το Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Τελικά, το μη χείρον βέλτιστον! Πού καταντήσαμε!
Μετά λόγου γνώσεως,
Κωνσταντίνος Μπούρας
www.konstantinosbouras.gr
Info από τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του Φεστιβάλ Αθηνών:
Ο Προμηθέας Δεσμώτης –ύστερα από την καλοκαιρινή του περιοδεία σε Ήπειρο, Πελοπόννησο, Θεσσαλονίκη, Πιερία- παρουσιάζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για μία μοναδική παράσταση , την Παρασκευή, 11 Σεπτεμβρίου 2015.
Η παράσταση που χειροκροτήθηκε όσο καμία αυτό το καλοκαίρι, συγκινώντας κοινό και κριτικούς όπου κι αν παρουσιάστηκε, απέδειξε ότι ο λόγος του Αισχύλου μας αφορά περισσότερο από ποτέ. Ο Κώστας Φιλίππογλου αναφέρει στο σκηνοθετικό σημείωμα πως «ζούμε αυτή την περίοδο στη χώρα μας κοσμοϊστορικά γεγονότα. Ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ. Κάθε φράση του αντανακλά στο σήμερα. Είναι σαν να μιλάει για το παρόν μας, χρησιμοποιώντας τον μύθο μόνο σαν επίφαση, για να εξυψώσει το εφήμερο σε υψηλή ποίηση.» Αυτό το καλοκαίρι, λοιπόν, που έχουν ανατραπεί τα πάντα και αυτό το Σεπτέμβριο που χαρακτηρίζεται με την μεγαλύτερη ανασφάλεια και αβεβαιότητα, ο επίκαιρος λόγος του Αισχύλου, ύμνος στη Δημοκρατία και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα ακουστεί και με τον τρόπο του θα μας παρηγορήσει.
Τον Προμηθέα ερμηνεύει ο Τάσος Νούσιας, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, πλαισιωμένος από τους Γεράσιμο Γεννατά (Ήφαιστος και Ωκεανός) την Marlene Kaminsky (Ιώ), τον Δημήτρη Κουρούμπαλη (Κράτος και Ερμής), την Κατερίνα Λούρα και Ίριδα Μάρα (Κορυφαίες Χορού) και πέντε επαγγελματίες χορεύτριες – performers, τις Δέσποινα Λαγουδάκη, Χριστίνα Μπίτου, Βιβή Μπουτάτη, Πηνελόπη Μωρούτ και Νατάσσα Σαραντοπούλου (Χορός).
Την κίνηση έχει αναλάβει η Φρόσω Κορρού και τη μουσική οι Lost Bodies, ενώ τα σκηνικά-κοστούμια υπογράφει ο Kenny MacLellan και τους φωτισμούς ο Νίκος Βλασόπουλος.
Η Υπόθεση
Ο απείθαρχος Τιτάνας Προμηθέας, αμφισβητεί την εξουσία του Δία, χαρίζοντας τη φωτιά στους ανθρώπους. Η τιμωρία θα είναι αμείλικτη. Με διαταγή του πατέρα των θεών θα δεθεί σ’ έναν άγριο βράχο, στα πέρατα του κόσμου. Ωστόσο εκείνος δεν θα σταματήσει να καταφέρεται κατά της εξουσίας, εξαγριώνοντας τον Δία, ο οποίος τον καταποντίζει στον Τάρταρο.
Τραγωδία με φιλοσοφικό και πολιτικό υπόβαθρο, το ποιητικό αριστούργημα του Αισχύλου μιλά για την ελεύθερη βούληση και την αμφισβήτηση της εξουσίας. Ο Προμηθέας κραυγάζει πως η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι πάντα, ένα ρήγμα, ένα άλμα, ένα δημιουργικό ξέσπασμα της ελεύθερης βούλησης – χωρίς τακτικούς ελιγμούς, χωρίς «στρατηγικούς» περιορισμούς και γίνεται έτσι η πρώτη φωνή στην ανθρώπινη Ιστορία που δηλώνει ευθαρσώς: Είμαι ρεαλιστής, γιατί ζητώ το αδύνατο. Και το ζητώ, χωρίς άλλον λόγο από τον εαυτό μου.
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Κίνηση-καλλιτεχνική συνεργασία: Φρόσω Κορρού
Σκηνικά-κοστούμια: Kenny MacLellan
Μουσική: Lost Bodies
Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτις: Εριφύλη Στεφανίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώτα Σερεμέτη
Βοηθοί Σκηνογράφου: Σοφία Κατσουλιέρη, Άννα Σαπουνάκη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ανθούλα Μάμαλου
Φωτογραφίες : Θωμάς Χρυσοχοΐδης
Φωτογραφίες πρόβας/προγράμματος: Κική Παπαδοπούλου
Σχεδιασμός Επικοινωνίας (video, artwork) : ΠΑΝΚ ΤΑΝΚ
Διανομή:
Προμηθέας: Τάσος Νούσιας
Ήφαιστος, Ωκεανός: Γεράσιμος Γεννατάς
Κράτος, Ερμής: Δημήτρης Κουρούμπαλης
Ιώ: Marlene Kaminski
Α’ Κορυφαία Χορού: Κατερίνα Λούρα
Β’ Κορυφαία Χορού: Ίριδα Μάρα
Χορός: Δέσποινα Λαγουδάκη
Χριστίνα Μπίτου
Βιβή Μπουτάτη
Πηνελόπη Μωρούτ
Νατάσα Σαραντοπούλου
Στο χορό συμμετέχει όλος ο θίασος .
